SON NEFES

19. Bölüm

O konuşmadan sonra Uranı bayadır görmemiştim yanıma da gelmemişti kendi odasına da gelmiyordu.

Soğuk odalara da gitmemiştim arada bana yemek getirenler dışında kimseyi de görmemiştim.

Alışmıştım buraya yaralarım yavaş yavaş kapanmaya başlamıştı. Morluk izleri azıcıkta olsa geçmişti yeni bir yara daha kaldırmaya gücüm var mıydı bilmiyorum ne kadar dayanabilirim onu da bilmiyordum.

İçeriye bir tepsiyle yaşlı bir teyze girdi. "Buyurun efendim kahvaltınız." Dedi "Uran bey geldi mi?" "Hayır efendim eve uğramıyor." "Tamam teşekkür ederim." Başıyla onaylayıp odadan çıktı.

Neredeydi ki? Niye merak ediyorsam gerçi banane. Bir kaç dakika geçmeden odamın kapısı yeniden açıldı.

Bu oydu gelen kişi oydu. Uzun sarı saçları masmavi gözleri bebek gibi tenimle karşımdaydı. "Demek Nefes sensin." Dedi bana bakarak.

"Sen kimsin?" Dedim tanımamazlıktan gelerek. "Peri." Adını söyledikten sonra yanıma doğru yaklaştı. Saçlarımı elledi.

"Bana benziyorsun." Dedi gülümserken. "Ama farklıyız Uran beni seviyordu." Dedi gülerek. "Açıkcası umrum da değil." "Ona aşıksın." Dedi gözlerimin içine bakarak.

"Yanılıyorsun." "Boşuna üzülme Uran beni sevdiği kadar kimseyi sevemez." "Onun seni sevdiğini sanmıyorum." "Ah tabi teknede anlattığı hikaye." Dedi gülerken.

"O seni öldü sanıyor." Dedim yumruklarımı sıkarak Uran bana yine yalan söylemişti hepsi kandırmak için bir oyundu.

"Evet." "Ona geldiğini söyleyeceğim." "Buna inanmaz." Dedi kendinden emin bir şekilde. "Karşımdasın." "O benim mezarıma toprak attı sana inanmaz." "Seni uyarmaya geldim."

Anlamaz gözlerle ona baktım. "Ben Uranı çok özledim." Dedi birden gözünden yaş düştü. "Ona iyi bak Nefes." Dedi ağlaması şiddetlenirken. "Onun karşısına çıkmalısın." Dedim.

Ama bunu istediğimden pek emin değildim. "Yapamam." "Neden?" "Uran birazdan eve gelecek ben gidiyorum, senden tek bir isteğim var ona aşık olduğunu söyle ve oyunu bitir."

"Beni öldürmesini mi istiyorsun?" "Hayır onun mutlu olmasını intikam onu güçlendiriyor." "Ona iyi bak." Diyerek kapıdan çıkıp gitti.

Arkasından bakakaldım donup kalmıştım. Yatağıma iyice sokulup rahatlamaya çalışıyordum Peri yaşıyordu bunu Urana söyleyecektim.

Odamın kapısı hızlıca açıldı Uran koşarak yanıma geldi bana sarıldı. "İyi misin?" Dedi nefes nefese "İyiyim ne oldu?" Dedim.

"Korumalardan bir kaç tanesi yaralanmış nasıl oldu bilmiyorum." "Ben biliyorum Uran." Geri çekilip yüzüme baktı. "Peri geldi dönmüş yani." Kaşları çatıldı.

"O öldü Nefes." Dedi sert bir ses tonuyla. "Benimle konuştu yanıma geldi!" "Sen iyi değilsin." Dedi bana inanmayarak.

"Doğru söylüyorum Uran!" "Ben onu kendi ellerimle gömdüm." Dedi sakin ama bir o kadar sert çıkan sesiyle.

"Doktor çağıracağım." "İyiyim ben." Dedim sakin kalarak. "Rüya gördüm galiba." Yalan söyleyerek geçiştirmeye çalıştım.

"Uyu şimdi." Dedi beni yatağın içine yatırırken yorganı da üstüme çekti güzelce alnımı da öptü gözlerimi kapadım en güzel anlarımdan biriydi.

Tam gidecekken elinden tuttum. "Gitme." Dedim gülümseyerek oda gülüp yatağımda açtığım yere kıvrıldı. "Acı çekmek bitti mi?" Dedim Urana sarılarak.

Cevap vermedi suskunluk bile yakışıyordu. "Bitmedi o zaman." "Uyu." Dedi uykulu sesiyle.

"İyi geceler intikam delisi." Dedim. "İyi geceler ölüm." Dedi. Gözlerimi yavaş yavaş kapadım kokusu ve devasa kaslı kollarının arasında uykuya daldım.