SON NEFES

3. Bölüm

Nefes almakta zorlanıyordum cebime koyduğum ilacımı almaya çalışırken arkamdaki ses "Kıpırdama!" Diye komut verdi.

Arkamdaki kimse elini tutup cebimden çıkardığım ilacı ona verdim. Elimde olan ağzını çekip ilacımı ağzıma getirdi içime çekmeme yardım etti. Çektikten sonra eliyle cebime koydu tekrardan vücudumda hiç hissetmediğim duygular hissederken derin nefesler almaya çalıştım. Eliyle tekrardan ağzımı kapattı. "Sakin ol sana zarar gelmeyecek." Diyerek beni rahatlatmaya çalışıyordu. Gözlerimi kapadım içimde tuttuğum ağlama hissini daha da bastıramadım kalp krizi geçirme riskine karşı ağlamayı vücuduma yaymaya çalışıyordum. Gözlerimden süzülen yaşlar arkamdaki adamın ellerine doğru yavaşça süzüldü. Kulağıma tamamen yaklaştı. "Ağlama Nefes." Dedi adımı nerden biliyordu daha çok ürkmeme neden olmuştu. Yaşlarım tekrardan süzülürken "Lütfen Nefes sana bir şey olmayacak söz veriyorum." Dedi elini çektiği an koca bir çığlık atmak istiyordum. Yavaşça elini çekti kendimi ondan kurtarıp bir kaç adım ileri attım hıçkırık kaçtı ağzımdan. Kurumuş yaprak sesleri gelmeye devam ediyordu ayak sesleri yaklaşınca yüzünü bile göremediğim adam beni hızlıca kendine çekip dudaklarıma yapıştı. Geri çekilmeye çalıştıkça belimden sıkıca beni tutup daha çok kendine çekti. Birileri konuşmaya başladı "İki sevgili abi boş burası gidelim." "Ya gördülerse?" "İşleri çok baksana hadi gidelim." İki adamın uzaklaşan ayak seslerini duydum ve kim olduğunu daha bilmediğim adam hala dudaklarımdaydı. Adamlar uzaklaşınca dudaklarını hemen çekti eliyle dudağını sildi. Beresini çıkardı ve bingo! Uran. "Uran?" "Kimseye bir şey bahsetme." "Amacın ne senin ölebilirdim." "Ölmedin." "Niye beni öpüyorsun ya?!"

"İsteyerek yapmadım sana zarar gelmeyeceğine dair söz verdiğim için yaptım." Toms koşarak yanıma geldi "Neredesin sen oğlum ya." "Yürü."

"Biz gideriz." "Yürü dedim." Toms'la beraber önden yürümeye başladık arkamızdan da Uran. Bu çocuk benden nefret ediyorsa neden beni korudu o kadar.

"Neden beni korudun?" "Söz verdim." "Buna gerek yoktu." "Ölmek mi istiyorsun?" "Zaten öleceğim." Uran bir an gözlerimin içine bakakaldı.

"Hastasın ama ölmekle yükümlü değilsin." "Öyleyim." Kolumdan çevirip yüzüne bakmamı sağladı. "Kendine inan ve her zaman güven."

"Alıştım ben böyle yaşamaya." "Nefes," dedi ve devam etti. "Çok güzelsin." Gözlerimiz birbirine odaklanmıştı. O bana bakıyordu ben ona Toms birden havlayınca gözlerimi Toms'a çevirdim.

Eve yaklaşmıştık "Ben artık gitsem iyi olacak." "Bu olanlar aramızda." Başımla onaylayıp eve doğru yürümeye başladım.

Toms'la beraber eve girince kapıyı kapatıp derin bir nefes aldım. Bana göre çok şey yaşamıştım hayatım hiç bu kadar heyecanlı olmamıştı.

Oktay'a baktığımda koltukta uyuya kalmıştı. Bir pike alıp üstünü örttükten sonra lavaboya gidip üstümdekilerden kurtuldum. Suyu ayarlayıp kendimi duşa bıraktım rahatlama hissi gelince kendime geldim duştan çıkıp bornoza sarıldım direk yatağıma gittim yastığıma sarılarak uyumaya çalıştım. Ama gözüme bir gram uyku girmiyordu. Bana sarılışı öpüşü dokunuşu çok farklı hissetmiştim hayatımda böyle hiçbir şey hissetmemiştim daha önce. Göz kapaklarım yavaş yavaş kapanırken bende uykuya teslim oldum.