SON NEFES

9. Bölüm

***

Okula geldiğimde direk derse girdim. Ders bitiminde kantine indim kimse yüzüme bakamıyodu Kuzey kesinlikle birşey yapmıştı hepsi utanarak kafasını çeviriyodu.

Kantine geldiğimde Uran Dilek Ege Berke ve Kuzey yan yana bir masada oturuyolardı Uran en baştaki yerini kantinin her yerini gören yerine oturmuştu yine.

Gözlerimiz birleşince geri çektim gözlerimi daha fazla temas kuramayacağımı anladığımda bir den önüme bakınca Adayı gördüm bitik halde.

Yüzünde bir sürü çizik ve yanmış bir yer bulunuyodu. Bakılcak gibi değildi "Özür dilerim Nefes." "İyi misin sen Ada?!" Dedim kolundan tutarak "Evet iyiyim herkes duysun özür diliyorum senden." Diyip bağırdı.

Kulağıma yaklaşıp "Hepsi sevdiğim adam için yoksa seni öldürmek için herşeyi yapardım." diyip geri çekildi.

Vücuduma bir titreme aldı Kuzeyi mi seviyodu? Ya bunu yapan Kuzey değilse hem Kuzey benim yanımdaydı.

Kuzeyin yanına gidince "Doğrusu buydu." Dedi ve gülümsedi "Suratı çok kötü olmuş keşke böyle birşey yapmasaydın Kuzey." Dedim.

Şaşırmışcasına bana baktı. "Ben yapmadım ki." Dedi ellerini iki yana açıp. Berke ve Ege başlarını öne eğdiler Uran gözlerini benden hiç ayırmamıştı.

Dilek konuşmaya başladı Uranın yüzüne doğru bakıp "Onun için birini mi hırpaladın inanamıyorum sana Uran." Diyip masadan kalktı.

Uran Kuzeye bakıp "Bir daha buraya oturmayacak." "Kaç senedir yanımızda kuzen." "Umrumda değil kimse olmadığı gibi." Diyip gözleriyle gözlerimi deldi.

Kuzey bana bakarak "Uranın yanına otur ve ona teşekkür et." Dedi sessizce Dilegin oturugu sandelyeye gidip oturdum ve masaya yaklaştım masada sessizlik hakimdi.

Herkes etrafına bakıyodu. "Uran?" Dedim sessizce. Tek kaşını kaldırıp bana baktı. "Sen mi yaptın?" "Ne önemi var?" Dedi "Teşekkür ederim eğer sen yaptıysan ama gerek yoktu ve asla bir daha benim adıma karar verme."

Dedim biraz sert konuşarak umursamaz bir şekilde güldü ve "Beni takip et." Dedi masadan kalkıp yürümeye başladı ardından bende kalktım onu izliyodum arkasından 3 kat inince "Nereye gidiyoruz?" Cevap vermedi.

Büyük demir kapının kilitini açınca bir kat daha inip yürüdük. Ardından siyah mavi bir kapı açtı. İçerisi çok ağır kokuyodu etrafa baktığımda bir taraf siyah kaplıydı bir taraf ise tamamiyle beyaz tonlarından oluşuyodu.

"Burası ne böyle?" Dedim etrafıma bakarak "Cehennem ve cennet." Dedi sigarasını yakarak. "Gitmek istiyorum." "Ben git demedim." "Seni dinlemiyorum." "Niye buraya geldin o zaman?" Dedi dumanı üflerken.

Cevap vermedim etrafa bakarken. "Adaya burda mı zarar verdin?" "Evet." Dedi umursamaz bir şekilde sanki yaptığı normalmiş gibi.

"Nasıl yapabildin canın acımadı mı?" "Benim birini düşünebilcek kadar acınası olduğumu mu düşünüyosun?" "Ayna kırıkları yerde duruyor." "Evet yüzüne yapıştırdım."

"Senden korkuyorum Uran." "Herkes korkar." "Gitmek istiyorum burdan." "Burdan mı yanımdan mı?" "Her ikiside, bana yaklaşma benden uzak dur."

Dedim gözlerimi kapatıp yanıma yaklaşırken sigarasını yere attı. Ve daha çok dibime girdi elini yanağıma koydu. Gözlerimi kapadım serserinin ellerinde huzur bulmam yanlıştı.

Dudaklarını alnıma yaklaştırdı "Kalbine söz geçirebiliyosan git oldukça hızlı atıyor." Dedi gülerek "Senden hoşlanmıyorum." Dedim "Benden hoşlanmıyosun bana aşıksın." Dedi ve geri çekildi.

"Sana aşık falan değilim!" "Öyle mi?" Dedi gülerek dudaklarıma yapıştı ilk tepki vermesemde sonradan karşısında erimeye başladım gözlerimi kapadım.

Geri çekildi birden "Aşık olsan neler yaparsın merak ediyorum." Dedi gülerek "Bırak benimle oynamayı lütfen." Dedim "Kapı kitli değil." Dedi cevap vermeden kapıya yöneldim ve çıktım.

Hızlı atan kalbime karşılık haplarımdan sprey olanı kullandım hemen. Rahatlamaya çalıştım. Okulun üst katına doğru çıkmaya başladım.

Tuvalete giderek ağlamaya başladım gözlerim kızarmıştı gözlerimi yıkayıp tuvaletten çıktım.

Okulda boş boş gezerken Kuzeyi gördüm beni görünce gülümsedi bende gülümsedim. Ardından telefonunu çıkarıp birini aradı ve gözden kayboldu.

Okulun çıkışına yürüreyek okuldan çıktım. Nereye gittiğimi bilmeden yürümeye başladım. Bir araba yanımda durunca "Bin." Dedi "Binmiyorum!" Dedim yürümeye devam ettim. Arabayı durdurup indi hızlıca bileğimi tutup arabaya bindirdi.

"Hayvansın Uran!" "İkiletme." "Bana böyle davranamazsın." "Davranıyorum." Diyip sürmeye başladı. Çok hızlı kullanıyordu ama kontrollüydü.

"Kemerini tak." Dedi bana bakarak "Beni mi düşünüyosun?" "Hayır kaza anında ön camımdan fırlayıp camı bir daha yaptıramam diye korkuyorum." Dedi sonra önüne döndü.

"İğrençsin." Dedim kemerimi takarak önüme baktım. "Şu girişten giriceğiz." Dedim. Girişi geçmiştik. "Hey hey sen nereye gidiyosun?!" "Seni eve bırakacağımı söyledim mi?" Bir an kaldım öyle birşey dememişti.

"İndir beni hemen!" "Bağırmayı kes olabilcek birşeylerden konuş." Camdan dışarı bakmaya başladım.

Ne istese yaptırıyordu ne derse yapıyordum zorla da olsa yapıyordum. Araba durunca uçurumun kenarına geldik. Biraz fazla rüzgar vardı baya esiyordu.

Arabadan inince "Neden buraya geldik anlamıyorum." Dedim kaportanın üstüne oturmuş manzarayı izlemeye başladık.

"Anlamıyorum seni." "Neden beni buraya getirdin?!" "Ay kime diyorum Uran!" Uran bir an bana döndü ve dudaklarıma yapıştı.

Geri çekildiğinde "Çok konuşuyorsun." Dedi gözlerimin içine bakarak.