Patronum

Özel Gün

Medyada Eylül ve Can

Arda hastaneden çıkalı üç gün olmuştu.Bende bavullarımı hazırlamaya başlamıştım.Annem,abim ve sevgilimle geçireceğim güzel bir hafta beni bekliyordu.Tam olarak 7 gün olmasada 4 gün Kapadokya'daydık.Annemin her zaman gitmek istediği yerde..Aslında düşünüyorumda,babam yanımızda olsaydı hayatımız nasıl olurdu?Cehenneme döneceği kesin ama..bilmiyorum.Ben hiç baba şefkati görmedim ki.Beni annem büyüttü.Annem bana yada bize hem anne,hem baba oldu.Hiç bir zaman sevgiden yoksun bırakılmadık.Ama babam varken,sevgisini hissetmemek beni çok derinden etkiledi.Hani derler ya "varla yok arası" babamda aynen öyleydi kendisi vardı ama sevgisi yoktu.Eve gelirken sadece sarhoş bedenini getirirdi.Gerisi boş...oysa ki ben ondan sadece bir şey istemiştim.Normal kızlara babasının neredeyse her gün yaptığı şeyi,babamdan sadece hayatımda bir kere yapmasını istemiştim.Ama o bana tokatla karşılık vermişti.Küçüklüğümden olacak ki,abime gidip

"Babam çok üzgün ve yanlışlıkla bana vurdu"

Demiştim.Abim ise beni kucağına alıp dudağımdaki yarayı temizlemekle yetinmişti.Annem bir yana,babamın eksikliğini hissetmemi istemeyen ve bunun için çabalayan bir diğer insandı abim.Beni hiç birzaman yalnız bırakmamış,aksine en önemli anlarımda yanımda olmuştu.Abimin hakkını asla ödeyemem.

"Eylül hazır mısın?"

"Ha? Şey evet hazırım."

Dedim gülümsemeye çalışarak.

"Peki iyi misin?"

"Evet.Gayet..gayet iyiyim"

Dedim yine zorlanarak.Can ise inanmamış olacak ki yanıma gelerek ellerimden tuttu.

"Hayatım,neyin var?"

"Hiç,sadece dalmışım.Sen gelmesen boğulacaktım.Keşke boğulsaydım."

Dedim başımı sallayarak.Ve gözümden bir yaş düştü.

"Şşt Eylül sen iyi misin?"

"Değilim,kahretsin değilim"

Dedim ve yere çökerek hıçkırarak ağlamaya başladım.Can da yavaş yavaş yanıma geldi ve bana sarıldı

"Anlat,bekliyorum"

Dedi emir veren bir tonda.

"Yalnızım.Ne kadar bunu inkar etsende öyleyim.Hatta berbat hissediyorum.Babam sarhoşun teki,şuan nerede olduğunu bile bilmiyorum,annem desen hasta.Onunla doğru düzgün ilgilenemiyorum.Ben berbat biriyim.Ve sanırım böyle.hissetmem normal."

"Eylül sen ne saçmaladığının farkında mısın?Yalnız değilsin.Ama bunu fark edemeyecek kadar körsün.Babanı boşver.Size çektirdiklerinden sonra onu düşünmen saçmalık.Ama annenin her zaman yanındasın.Sadece bir hafta göremedin doye böyle düşünmene gerek yok"

Yüzümü elleri arasına aldı ve

"Ben senin hep yanındayım.Abin,Arda ve Azra'da öyle.Seni yalnız bırakmayacağız.Asla.Ve hatta,sen git desen bile ben gitmeyeceğim.Hatta gitmek istesem bile-ki istemeyeceğime emin olabilirsin-gitmeyeceğim."

Geri çekildim ve ona sarıldım.

"Seni seviyorum."

"Bende seni seviyorum.Hem de çok."

"Ama şimdi gitmeliyiz."

Diye devam etti.Ondan ayrıldım ve gülümseyerek başımı aşağı yukarı salladım.Yerdeki bavulumu aldım ve sürükleye sürükleye odadan çıkardım.Sağolsun öküz sevgilim sadece hazır mısın demek için gelmiş.Aslında garip bir şey.Sevgilim.Can Yalçıner,benim sevgilim.Patronum..benim sevgilim.Bu ne kadar doğru bir şey bilmiyorum.Ama..neyse işte.Bavulu merdivenlerin başına getirdim ve kapıya sürüklemeye başladım.Can'a baktığımda abimle sohbet ediyordu.