Patronum

Yaşam Mücadelesi

Odadan çıktıktan sonra yavaş yavaş koridorda ilerliyorduk ki karşımıza Dört çıktı.

"Oo gençler eğlence erken bitti galiba."

İğrenç bakışlarıyla bizi baştan aşağı süzdüğünde ürperdim.Çünkü her ne kadar bu şeyi yapmamışta olsak yanlış anlaşılıyorduk.

"Evet,kız hızlı çıktı."

Dedi Tuna abi yapmacık bir gülümsemeyle.

"Buna sevindim.Abin ne tepki verir acaba? Bence çok sevinir.Sonuçta küçük kız kardeşi artık pekte küçük değil.Yada Can? Sevgilisi artık daha olgun biri değil mi?"

Dedi ve iğrenç bir kahkaha attı.Yüzümü buruşturduğumda memnun olmamış bir ifadeyle

"Senin hoşuna gitmedi galiba Eylül.Tuna'ya baksana çok eğlenmiş gibi gözüküyor."

Tuna abiye yandan bir bakış attığımda gözlerindeki ifade ben daha da korkuttu.Şuan her an adamın üzerine atlayacak gibiydi.

"Her neyse,ben kızı biraz dışarı çıkartacağım.Bunalmış burada."

Elini çenesine götürdü ve çıkmakta olan sakallarını sıvazladı.

"İyi götür bakalım.Ama çok geç kalmayın.Müşteriler kapıda."

Dedi ve yine o iğrenç gülüşlerinden birini attı.Tuna abiyse beni kolumdan tuttuğu gibi dışarı çıkardı.

"Eylül seni şimdi eve bırakıyorum.Dört şuanda sizin evinizin yerini bilmiyor.Ama öğrenmesi an meselesi.Herhangi bir arkadaşında kalabilir misin?"

Başımı hızlıca salladım

"Evet,evet Azralar var."

Gülümsedi Azra'yı hatırlamış olmalı.

"Tamam eve gidelim bavulunu al ve seni hemen Azralara bırakayım."

"Tamam.Ama abim?"

Başını başka bir yöne çevirerek ağzının içinde bir kaç küfür mırıldandı.

"Onu ben halledicem güzelim.Şimdi eve gidelim.Hızlı olmamaız lazım."

Hızlı adımlarla arabaya koştuk.Koltuğa otururken aklıma Can geldi.

"Tuna abi telefonunu kullanabilir miyim?"

Elini arka cebine attı ve telefonunu çıkardı.Bana uzatırken

"Şifresi 19022001"

Dedi.Başta anlam veremesemde sayılara dikkatli baktığımda bunun Tuna abinin kardeşi,yani Yaren'in doğum günü olduğunu gördüm.Tuna abi kardeşine çok bağlıydı.Ölmese belki hala öyle olabilirdi.

Yaren'i doğum gününde kaybetmiştik.Trafik kazasıydı.Arabayı Tuna abi kullanıyordu biz de abim ben ve Yaren arkada oturuyorduk.Çok ses çıkarmış olmalıyız ki Tuna abi bize susun demek için arkasını döndüğünde olan oldu.

Artık Yaren aramızda değildi.Hepimiz kazayı ufak sıyrıklarla atlatmıştık.Hepimizin yarası geçti ama Tuna abinin yüreğinde büyük bir acı kaldı.

Şuan ise Tuna abinin meraklı bakışlarına maruz kalmıştım.Çünkü beş dakikadır telefon elimde yola bakıyordum

"Eylül arayacak mısın artık?"

"Arıyorum."

Dedim ve telefondan Can'ın numarasını tuşladım.

-Alo

Sesi yorgundu.Hem de çok.Gitmeden önce ona böyle davranmam canını yakmış olmalı.

-Alo Can?