CHAPTER 33.
Είχα επίγνωση για την επιστροφή του Norman και για το τι θα μπορούσε να κάνει. Είχα επίγνωση ότι ο Harry κι εγώ χρειαζόμασταν απεγνωσμένα να δραπετεύσουμε. Ήταν ξεκάθαρο ότι αυτή η λάμψη ελπίδας που είχε εγκατασταθεί στο παρόν, θα μπορούσε να καταστραφεί οποιαδήποτε αυθόρμητη στιγμή. Αλλά, δυστυχώς όλες αυτές οι δυνατές ανησυχίες δεν μπορούσαν να ησυχαστούν το βράδυ. Σε κάποιον τέλειο κόσμο θα είχαμε τρόπο να δραπετεύσουμε μετά από μερικές μέρες σχεδιάσματος. Αλλά είχα μάθει εδώ και πολύ καιρό ότι ο τέλειος κόσμος δεν υπάρχει. Άσχετα με το πόσο πολύ σκληρά προσπαθούσαμε, άσχετα με το πόσο πολύ το μυαλό μας είχε γίνει χυλός προσπαθώντας να σκεφτούμε κάτι, η δουλειά δεν μπορούσε να γίνει σε μικρό χρονικό διάστημα. Οι τοίχοι του ψυχιατρείου στεκόντουσαν ως εμπόδια όχι μόνο για τους τρελούς, αλλά και στην πελώρια διαδικασία της διαφυγής. Στην διαφυγή και στην . . . ιδιωτική ζωή. Εμένα και του Harry την ιδιωτική ζωή τουλάχιστον. Επειδή μερικά φιλιά στο μάγουλο ή μερικά λεπτά με τα χείλη του Harry πάνω στα δικά μου στο γραφείο της Lori δεν ήταν αρκετά.
Αντί να κολλήσω με τις αμαρτωλές σκέψεις των καταπληκτικών ώμων του Harry και το δυνατό του στέρνο και την φαρδιά του πλάτη και το απαλό του δέρμα και τα πανέμορφα, ζουμερά του χείλη, κοίταξα στο βάθος του διαδρόμου, κοντά στο γραφείο της Kelsey. Ο Kevin, ο φύλακας μου, στεκόταν δίπλα μου απ' τη δεξιά πλευρά για να σιγουρευτεί ότι δεν θα διέπραττα καμία πράξη που θα ταίριαζε στην περιγραφή "παράφρων εγκληματίας". Είχα έναν στόχο στο μυαλό μου σε αυτή την αχρείαστη εβδομαδιαία συνάντηση για θεραπεία. Ίσως και να την χρειαζόμουν τελικά, αλλά υπήρχαν άλλα πράγματα που έπρεπε να συζητήσουμε.
Στην διαδρομή όμως παρατήρησα κάποια πράγματα που συνήθως δεν θα παρατηρούσα. Μία ασθενής που συμπεριφερόταν εντελώς φυσιολογικά, την κρατούσε πολύ σφιχτά ένας ατημέλητος φύλακας που στεκόταν υπερβολικά κοντά της. Η φωνή του ήταν περισσότερο δυνατή απ' όσο θα έπρεπε και την έσπρωξε στο κελί της με παραπάνω δύναμη. Κλαψούρισε απ' τον πόνο καθώς το κορμί της έπεσε στο πάτωμα από τη δυνατή σπρωξιά του. Δεν ζήτησε καν συγνώμη, απλά έκλεισε την πόρτα του κελιού με φόρα και έφυγε χαλαρός. Και δεν είναι ότι περίμενα οι φύλακες να είναι καλοί, αλλά αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που είχα δει κάτι τέτοιο να συμβαίνει. Μένωντας κλεισμένη στο γραφείο της Lori τις περισσότερες ώρες της ημέρας όταν εργαζόμουν δεν μου επιτράπηκε να δω τι γινόταν στο ψυχιατρείο. Αλλά μένωντας εδώ ως μία απ' αυτούς, συνειδητοποίησα ότι οι περισσότεροι υπάλληλοι ήταν υπερβολικά σκληροί, λες και είμαστε ζώα κι όχι άνθρωποι. Εγώ στάθηκα τυχερή που μου έτυχε ο Kevin, ο οποίος δεν με έχει πειράξει από τότε που ανέλαβε καθήκοντα ως προσωπικός μου φύλακας. Όχι ακόμα τουλάχιστον.
YOU ARE READING
Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]
Fanfiction❝Την αγάπησα όχι για τον τρόπο που χόρευε με τους αγγέλους μου, αλλά για τον τρόπο με το οποίο το άκουσμα του ονόματος της μπορούσε να ησυχάσει τους δαίμονες μου.❞ - Christopher Poindexter The story is NOT mine, only the translation is. All the cred...