Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]

Κεφάλαιο 41

CHAPTER 41.

KELSEY'S POV

Ήταν λες και εκατοντάδες υπάλληλοι και ασθενείς ήταν επιφυλακτικοί σχετικά με τον Harry. Όλοι ήταν νευρικοί γύρω του και είχαν καλό λόγο. Είχε κάνει κάποια κακά πράγματα. Έχει πει ψέματα, έχει σκοτώσει, έχει κλέψει και έχει καταρρακώσει τις εντολές. Δεν έγδαρε ζωντανή καμία γυναίκα, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν αθώος. Από τις πολλές αντιπαραγωγικές συνεδρίες, είχα μάθει το εξής. Δεν τον εμπιστευόμουν. Κάπου σε αυτό το περίπλοκο μυαλό του βρισκόταν κάτι σκοτεινό. Και είτε ήταν καλό άτομο ή όχι ήταν αμφισβητήσιμο. Αλλά υπήρχε μια διαφορά ανάμεσα στο να είναι ένα καλό άτομο και να είναι ένα καλό άτομο για την Rose.

Επίσης μέσα του κρυβόταν πολύ πάθος. Μερικές φορές έβγαινε από μέσα του προς τα έξω ως θυμός και μίσος, αλλά άλλες φορές το χρησιμοποιούσε για καλό, όπως όταν το χρησιμοποιούσε για την αγάπη του για την Rose. Οπότε, γι' αυτόν και μόνο τον λόγο αποφάσισα να τους βοηθήσω και τους δύο. Θα επέτρεπε στην κολλητή μου να διαφύγει από αυτό το μέρος με τον άνδρα όπου ήταν κομμάτι του μέρους αυτού για τόσο πολύ καιρό, με την κρυφή ελπίδα ότι ο Harry θα την πρόσεχε.

«Δεν θα είναι εύκολο» είπα.

«Μη μου λες» μουρμούρισε ο Harry, συμφωνώντας.

«Θα χρειαστούμε ένα τρόπο να σας βγάλουμε από τα κελιά σας. Έπειτα, θα πρέπει να περάσετε από τους φύλακες, ύστερα να μπείτε στην Πτέρυγα C και μετά να μπείτε στο τούνελ. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ αυτό».

«Ναι, αλλά αυτό είναι επειδή κανένας δεν σε είχε, σωστά;» ρώτησε η Rose. «Εννοώ, όσοι είχαν προσπαθήσει να δραπετεύσουν πριν δεν είχαν βοήθεια από κανέναν του προσωπικού ή από άλλους ασθενείς».

«Σωστά» συμφώνησα.

Η Lori με διέκοψε πριν συνεχίσω. «Μπορούμε να σας δώσουμε κλειδιά και προμήθειες».

Τα μάτια της Rose έλαμψαν. «Και μπορείτε να κόψετε το ρεύμα».

«Και να μας δώσετε όπλα» πρόσθεσε ο Harry.

Κάθε πρόσθεση στην συνεισφορά εμένα και της Lori πρόσθετε ακόμα ένα βάρος άγχους στους ώμους μου. Θα έπρεπε κάπως να δώσω στα κρυφά στον Harry και την Rose υλικά χωρίς να με πιάσουν ή να με απολύσουν και αυτό με πίεζε πολύ. Εννοώ, αυτή η συγκέντρωση που είχαμε οργανώσει ήταν αρκετά ριψοκίνδυνη. Δεν θα καταφέρναμε να την οργανώσουμε αν δεν έλειπε η κυρία Hellman. Δεν υπήρχε περίπτωση η Lori, η Rose, ο Harry κι εγώ να καταφέρναμε να συναντηθούμε στο γραφείο μου με αυτήν στο κτίριο. Αλλά προφανώς, ακόμη και το κακό παίρνει ρεπό.