Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]

Κεφάλαιο 22

CHAPTER 22 | 5:12 πμ 16/1/2015

Έχω που δουλεύω στο Wickendale, ψυχιατρικό νοσοκομείο για τους παράφρονες εγκληματίες 4 μήνες και 26 μέρες. Δουλεύω οκτώ ώρες τη μέρα, πέντε μέρες την εβδομάδα. Σύνολο 760 ώρες. Παρόλο που συνήθως είναι μεγάλες και καταθλιπτικές, όσο καιρό περνούσα στο Wickendale μεγάλωνε μέσα μου ένα συναίσθημα που δεν είχα νιώσει ποτέ πριν. Και ποτέ δεν πίστεψα ότι θα το νιώσω. Τουλάχιστον όχι με έναν ψυχασθενή. Αλλά είτε μου άρεσε, είτε όχι, υπήρχε κάτι που κρατούσε εκείνον κι εμένα μαζί και δεν μπορούσα να το αγνοήσω. Αν έφευγα απ' αυτό το μέρος δεν θα μπορούσα ποτέ να συγχωρέσω τον εαυτό μου που τον άφησα πίσω και αυτό το αδιαμφισβήτητο κάτι μεταξύ μας θα έκανε το στομάχι μου να δεθεί κόμπο όσο απομακρυνόμουν από εκείνον. Οπότε έπρεπε να μείνω μέχρι να μπορεί να έρθει μαζί μου.

Αλλά αυτές τις ώρες στο Wickendale καθώς μάθαινα περισσότερα για τον Harry, είχα επίσης μάθει και πολλά άλλα πράγματα. Κάποια δεν ήταν πολύ σημαντικά, όπως για παράδειγμα πως έμαθα να καθαρίζω κοψίματα και γδαρσίματα ή πως είχα αποκτήσει αρκετή ικανότητα στο να κάνω ράμματα. Κάποια πράγματα δεν ήταν τόσο ασήμαντα όμως, όπως για παράδειγμα ξέροντας πως ένας φονιάς έχει ξεφύγει. Και κυρίως, ξέροντας ότι αυτός ο φονιάς ήταν ο James. Το να ξέρεις πως η κυρία Hellman ήταν η μητέρα του. Ξέροντας πως η Cynthia αγνοούνταν.

Είχα αποδεχτεί τα γνωστά όμως και είχα "χωνέψει" τα αινιγματικά και φριχτά γεγονότα. Αλλά τα γνωστά δεν ήταν αυτά που φοβόμουν. Τα γνωστά ήταν κάτι που μπορούσαμε είτε να τα αποδεχτούμε, είτε να τα απαρνηθούμε, αλλά τουλάχιστον δεν μένουμε να αναρωτιόμαστε. Αυτό που φαίνεται να μας φοβίζει είναι το άγνωστο, οι ατελείωτες πιθανότητες. Όπως το που βρισκόταν ο James και από τι κρυβόταν. Δεν έχει έρθει στη δουλειά και εγώ δεν είχα ιδέα τι σκάρωνε. Επίσης ακόμα δεν είχα ιδέα τι είχε συμβεί στην Cynthia, το που βρισκόταν είχε παραμείνει ένα μυστήριο. Δεν ήξερα ότι ο Norman σιγά-σιγά ξυπνούσε από το κώμα και ότι τον παρακολουθούσαν στο πίσω μέρος του δωματίου για τα χειρουργεία. Δεν γνώριζα τους άλλους γιατρούς και τις άλλες νοσοκόμες που ήταν μέρος αυτής της πτέρυγας και δεν ήμουν σίγουρη ποιον άλλον μπορούσα να εμπιστευτώ εκτός από την Kelsey και τον Harry.

Και κυρίως, δεν ήξερα καν πως θα έβγαζα τον Harry  από το Wickendale. Και αυτά ήταν τα πράγματα που με τρόμαζαν. Αλλά αυτό ήταν το σχέδιο για σήμερα, να κάνω το άγνωστο, γνωστό και να καταστήσω τις ερωτήσεις μου απαντημένες. Είχα βαρεθεί να είμαι αβοήθητη και να βλέπω τον Harry να υποφέρει σε αυτή τη φυλακή όταν δεν του άξιζε. Οπότε σήμερα ήταν η μέρα όπου θα έπαιρνα απαντήσεις. Φρόντισα να κοιμηθώ καλά χθες το βράδυ έτσι ώστε να είμαι σε επιφυλακή σήμερα, θέλοντας να συγκρατήσω όσες περισσότερες χρήσιμες πληροφορίες μπορούσα. Συνήθως, σημαντικά λόγια ειπώνονταν και πράξεις εκτελούνταν, αλλά η νύστα μου ή ο περισπασμός τα έκαναν να "ξεγλιστρούν" απαρατήρητα. Και όταν λέω περισπασμό, εννοούσα τον Harry.