Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]

Κεφάλαιο 10

CHAPTER 10.

Ένιωσα μια μίξη άγχους και έξαψης καθώς "γλίστρησα" στο σεμνό, μαύρο φόρεμα μου, μισή ώρα πριν την άφιξη του James για να πάμε για δείπνο. Η Kelsey καθόταν στο κρεβάτι μου, τα πόδια της κρέμονταν στην άκρη καθώς μου έδινε στιλιστικές συμβουλές. Λοιπόν, αυτό υποτίθεται ότι έπρεπε να κάνει. Αλλά σαν εμένα, δεν μπορούσε να κρατήσει τις σκέψεις της μακριά από τον Harry. Φαίνεται πως το μυαλό μου δεν ήταν το μόνο μέρος που το στοιχειωτικά όμορφο πρόσωπο του εμφανιζόταν.

«Δεν το καταλαβαίνω» παραπονέθηκε. «Δεν μου λέει τίποτα, Δεν μπορώ να τον "σπάσω". Μοιάζει πάντα λες και παίζει κάποιο παιχνίδι, λες και είναι ένα βήμα μπροστά από μένα και δεν μπορώ να τον καταλάβω. Αλλά γουστάρω» αναφώνησε. Ανακάθισε και μου άστραψε ένα ενθουσιασμένο χαμόγελο. «Είναι μια πρόκληση».

Εγώ απλά γέλασα με την τρελή λογική της, θέλοντας να αλλάξω το θέμα. Ο Harry έμοιαζε να καταναλώνει την κάθε μου σκέψη και χρειαζόμουν ένα διάλειμμα απ' αυτό. Τουλάχιστον για σήμερα.

«Τέλος πάντων, τι πιστεύεις;» ρώτησα, δείχνοντας το ντύσιμο μου. Ήταν απλά ένα φόρεμα και φλατ παπούτσια, τίποτα το φανταχτερό αλλά ούτε και απλό.

«Είναι τέλειο» είπε με σιγουριά. «Ο James θα το λατρέψει».

Χαμογέλασα ντροπαλά, γυρίζοντας για να κοιτάξω στον καθρέφτη. Τα μαλλιά μου "κρεμόντουσαν" χαλαρά σαν σκουρόχρωμα κύματα και φόρεσα ελάχιστο μέικ-απ για να το κάνω να μοιάζει σαν να μην προσπάθησα πολύ, παρόλο που είχα προσπαθήσει πολύ. Δεν είχα πάει σε ένα πρέπων ραντεβού εδώ και πολύ καιρό, οπότε, ήμουν ενθουσιασμένη γι' αυτό το ραντεβού. Καθώς καθόμουν εδώ με την Kelsey όμως, ένα άλλο συναίσθημα παρέμεινε στο μυαλό μου. Περιέργεια. Αλλά όχι αθώα περιέργεια, αλλά μια τρομακτική περιέργεια που με έκανε να χρειάζομαι απαντήσεις παρόλο που φοβόμουν να τις ανακαλύψω. Το ήξερα ότι έπρεπε να ρωτήσω όμως. Και με την Kelsey και μένα μόνες αυτή τη στιγμή, δεν υπήρχε άλλη καλύτερη στιγμή.

«Να σε ρωτήσω κάτι;» μίλησα. Η Kelsey έγνεψε πρόθυμα, πιθανόν σκεφτόμενη πως η ερώτηση μου θα αφορούσε τη μόδα ή κάποια συμβουλή για το ραντεβού.

«Ξέρεις τη Cynthia Porter, έτσι δεν είναι;» η φωνή του Harry ηχούσε στο μυαλό μου, λέγοντας μου να το αφήσω, αλλά την αγνόησα.

«Rose, γιατί μιλάμε γι' αυτό; Έπρεπε να είσαι συγκεντρωμένη στο να περάσεις καλά σήμερα, όχι στη δουλειά».