Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]

Κεφάλαιο 19

CHAPTER 19

Περίμενα την απάντηση του Harry με φόβο, απλά ελπίζοντας ότι δεν θα τα έχανε. Θα έμοιαζε περισσότερο τρελός αν το έκανε. Κάποιος θα πίστευε πως κάποιος τόσο συγκροτημένος και σίγουρος θα μπορούσε να κρατήσει την ψυχραιμία του. Πολλοί δεν θα πίστευαν πως έχει τόσο πάθος για κάποιο άλλο άτομο, βλέποντας πως θεωρούσαν κατά συρροήν δολοφόνο. Αλλά για ακόμα μια φορά, υποτίμησαν τον Harry.

Μου ήρθε ταμπλάς μόλις τελικά ξέσπασε, σηκώθηκε ξαφνικά όρθιος καθώς έσπρωξε, σχεδόν πέταξε το τραπέζι. Η μεγάλη δύναμη του έγινε εμφανής καθώς το τραπέζι αναποδογύρισε, η τράπουλα σκορπίστηκε κατά μήκος του πατώματος. «ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΎΤΣΟ ΕΊΝΑΙ;!» φώναξε ο Harry, η φωνή του έγινε πιο βραχνή και θυμωμένη. Γύρισε το κεφάλι του στο πλάι ψάχνοντας για τον δολοφόνο αλλά δεν βρήκε αυτό που έψαχνε. Αυτό που βρήκε όμως, ήταν μια ντουζίνα ανήσυχων ματιών να τον κοιτούν.

«Harry, ηρέμισε» τον παρακάλεσα, αλλά η φωνή μου ήταν "μικρή" και αμφέβαλλα ότι με άκουγε. Οι ασθενείς κοιτούσαν και ένας φύλακας ήδη ερχόταν προς το μέρος μας. Ο Harry δημιουργούσε σκηνή, ένα ακόμη σημείο απ' το μια φορά "πεντακάθαρο" μητρώο του στο Wickendale άρχισε να "καταρρέει". Αν έβρισκε τον James, αυτό ήταν, θα έριχνε την μία μπουνιά μετά την άλλη και ύστερα θα υπέμενε το ένα μαστίγωμα μετά το άλλο σαν τιμωρία. Είτε αυτό, είτε θα τον έδεναν και θα του έκαναν ηλεκτροσόκ καθώς έντονος πόνος θα διαπερνούσε το κορμί του.

Μόνο η σκέψη του να τον τιμωρούν με έκανε να ανατριχιάσω. Δεν μπορούσα να το επιτρέψω αυτό. Ο θυμός του, τον τύφλωνε και δεν μπορούσε να δει τις συνέπειες, η "δίψα" του για εκδίκηση ήταν το μόνο πράγμα στο μυαλό του. Θα έπρεπε να είμαι αυτή που θα τον σταματήσει.

«Harry!» απαίτησα, τραβώντας το χέρι του πίσω με όλη τη δύναμη που μπορούσαν να διαθέσουν τα κοκαλιάρικα χέρια μου. Ο στόχος μου ήταν να τον τραβήξω προς το πίσω ώστε να με αντικρίσει, αλλά οι προσπάθειες μου απέτυχαν. Δίστασε όμως και το χρησιμοποίησα προς όφελος μου. Τα δυο μου χέρια κράτησαν το πρόσωπο του, τραβώντας το προς τα κάτω έτσι ώστε να αναγκαστεί να με κοιτάξει. Τα μάτια του ήταν γουρλωμένα, οι κόρες των ματιών του είχαν μεγαλώσει και σχεδιασμένες σε ανοιχτό σμαραγδί. Οι ανάσες του ήταν ακόμη βαριές αλλά δεν έκανε άλλο βήμα.

«Άκουσε με!» απαίτησα αυστηρά, κοιτώντας τον ακριβώς στα μάτια. Όλοι κοιτούσαν, το ήξερα ότι κοιτούσαν, αλλά δεν με ένοιαζε. Η μόνη μου ανησυχία τώρα ήταν το να αποτρέψω τον Harry απ' το να πληγωθεί. «Δεν είναι εδώ» είπα, η φωνή μου χαμήλωσε ώστε να την ακούμε μόνο εμείς οι δύο. «Ο James δεν είναι καν εδώ. Το να βιαιοπραγείς, δεν θα σε βοηθήσει» είπα σοβαρά. «Σε παρακαλώ, Harry, θα σε τιμωρήσουν αν κάνεις τίποτα. Δεν μπορώ ούτε στη σκέψη του να σε πληγώνουν.»