Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]

Κεφάλαιο 38

CHAPTER 38.

HARRY'S POV

Δεν ήξερα τι ακριβώς μου ήταν η Jane. Φίλη μου; Σύμμαχος μου; Μια ακόμα ασθενής; Όχι, σίγουρα όχι η τρίτη επιλογή. Οι ασθενείς εδώ δεν μου ήταν τίποτα και αυτή τουλάχιστον ήταν κάτι παραπάνω. Ήταν κάποια. Ήταν μια παράξενη, ήσυχη γυναίκα με πολλά προβλήματα. Ήταν ενδιαφέρουσα, ήταν καλή. Είχε ένα γιο.

Αλλά το γεγονός ότι υπήρχε ήταν το μόνο που γνωρίζαμε. Ίσως αυτό το αγόρι ήταν μικρό, ίσως μεγάλο. Ίσως νοιαζόταν για τη μαμά του και ίσως δε νοιαζόταν. Αλλά τώρα αυτός ο γιος δεν είχε πια μητέρα. Δεν θα μπορούσε πλέον να λαχταράει για την ημέρα εξιτηρίου της, δεν θα μπορούσε πλέον να επικοινωνήσει με μια γυναίκα που δεν ήταν πια εκεί. Και για κάποιο λόγο, ένιωθα πολλές γαμημένες τύψεις γι' αυτό.

«Εγώ φταίω». Οι λέξεις βγήκαν σιγανά, αλλά η Rose είχε ακούσει. Ενστικτωδώς, ακούμπησε το χέρι της πάνω στο δικό μου για παρηγοριά. «Όχι, δεν φταις εσύ. Εσύ δεν-»

«Ναι, εγώ φταίω» την διέκοψα. «Όταν πήγα στην κυρία Hellman για να αλλάξω τον φύλακα σου, με ρώτησε γιατί ήθελα να γίνει αλλαγή φυλάκων». Η μπερδεμένη έκφραση της Rose με παρότρυνε να συνεχίσω. «Οπότε, της είπα για την Jane». Τα μάτια μου κοιτούσαν την αγκαλιά μου, μη θέλοντας να συναντήσω τις ματιές κανενός.

«Τι;» ρώτησε η Mikayla.

«Ναι, της είπα ότι ο Kevin δεν θα έπρεπε να είναι φύλακας της Rose αφού είχε βιάσει την Jane. Και δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό έκανε την κυρία Hellman να την βάλει στο χειρουργείο».

«Αυτό δεν βγάζει νόημα» ανταπάντησε η Rose. «Γιατί να το κάνει αυτό;»

«Ποιος ξέρει» ανασήκωσα τους ώμους μου. «Είναι η κυρία Hellman. Μπορεί να το έκανε για να μας πικάρει. Ή ίσως δεν ήθελε να μιλήσει η Jane, δεν θα ήθελε αποδείξεις που οι φύλακες της βιάζουν γυναίκες. Σε τελική ανάλυση, αν δεν έλεγα τίποτα, η Jane θα ήταν εδώ τώρα».

«Δεν είχες ιδέα ότι θα το έκανε αυτό η κυρία Hellman. Προσπαθούσες να με προστατέψεις, Harry. Δεν έκανες τίποτα κακό». Τα λόγια της Rose απελευθέρωσαν λίγο βάρος από τους ώμους μου και έγνεψα για χάρη της, παρόλο που δεν το πίστευα. «Επιπλέον» συνέχισε η Rose «Δεν ξέρουμε σίγουρα ότι είναι νεκρή». Αλλά η φωνή της δεν ήταν τόσο σίγουρη.

«Περίμενε, νεκρή;!» ρώτησε λίγο δυνατά η Mikayla, και για μια στιγμή είχα ξεχάσει ότι ήταν ακόμα εδώ. Αλλά την αγνοήσαμε.

«Λείπει εδώ και δύο μέρες, που αλλού μπορεί να είναι;» ρώτησα.

«Ίσως να είναι ακόμα σε εκείνο το δωμάτιο» είπε η Rose. «Ίσως να είναι ακόμα ζωντανή».