Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]

Κεφάλαιο 40

CHAPTER 40.

HARRY'S POV

Το χιόνι έπεφτε πάνω στο παράθυρο. Κάλυπτε σαν πέπλο τους κρύους δρόμους του Λονδίνου καθώς μεταφερόταν με τον δυνατό αέρα. Η χιονοθύελλα δεν επέτρεπε στα παιδιά να φτιάξουν χιονάνθρωπους και να παίξουν χιονοπόλεμο.

Είχα ξεχάσει τους μήνες καθώς περνούσαν έξω απ' το παράθυρο του γραφείου της Kelsey. Ήταν Νοέμβρης; Δεκέμβρης; Δεν ήξερα και δεν είχε και σημασία. Απλά έκανε κρύο.

To Wickendale είχε διατηρήσει την θέρμανση του τόσο ώστε να μπορέσει να κρατήσει τους ασθενείς ζεστούς. Και ακόμη και τότε έφευγε και έμενε το κρύο λόγω του βαρύ χειμώνα. Και έκαναν παράπονα να δυναμώσουν την θέρμανση.

Αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή, το σώμα μου άρχισε να ιδρώνει. Ένιωθα το κορμί μου σαν ένα αναμμένο τσιγάρο. Ξεκίνησε με την καρδιά μου και με κάθε χτύπο ένιωθα τον παλμό μου στα χέρια μου και τα πόδια μου. Μια φωτιά στο στήθος μου έκαιγε και αισθανόμουν την τρίαινα του διαβόλου να τρυπάει τους πνεύμονες μου, κλέβοντας μου την ανάσα. Η πλάτη μου είχε παραδοθεί στις φλόγες, η αποπνικτική ζέστη τραβούσε τους μύες μου τόσο πολύ όπου μου προκαλούσε πόνο. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Δεν μπορούσα να ανασάνω. Δεν μπορούσα να σκεφτώ.

Και την γνώριζα αυτή την αίσθηση. Ήταν σπάνια και ασυνήθιστη, αλλά την γνώριζα. Ήταν η ίδια αίσθηση που είχα όταν έμαθα τα νέα για τον θάνατο της Emily. Πανικός. Λοιπόν, πανικός και θυμός.

Δεν ήμουν καλοσυνάτος άνθρωπος και είχα κάνει πράγματα που δεν ήμουν περήφανος γι' αυτά. Αλλά αν υπήρχε ένα καλό πράγμα που είχα κάνει σε αυτόν τον κόσμο, ήταν η αγάπη μου για την Rose. Διάολε, ήταν όλα όσα είχα. Δεν είχα οικογένεια, ούτε υπάρχοντα, ούτε λεφτά. Μόνο εκείνη. Και τώρα το Wickendale θα μου την έπαιρνε μαζί με κάθε ίχνος λογικού στοιχείου που είχα. Οπότε πανικοβλήθηκα.

Ξαφνικά στεκόμουν όρθιος. Δεν θυμόμουν πότε σηκώθηκα. Τα μάτια μου σκάναραν το δωμάτιο ψάχνοντας για στοιχεία που να αποδεικνύουν τι είχε συμβεί αυτά τα τελευταία δευτερόλεπτα. Ανοιχτά βιβλία ψυχολογίας ήταν σκορπισμένα στο πάτωμα. Στυλό και μολύβια πεταμένα και γύρω μου γινόταν ένα χάος. Ένιωθα τον λαιμό μου να κλείνει και βαριανάσαινα. Δεν θυμόμουν τι είχε γίνει δευτερόλεπτα πριν, αλλά σιγά σιγά θυμόμουν στιγμές όπου τα χέρια μου, παρόλο που ήταν δεμένα, έριχναν πράγματα από το ξύλινο γραφείο και φωνές να βγαίνουν απ' το στόμα μου σαν ουρλιαχτά. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς είπα, αλλά πιθανόν περιλάμβανε τη λέξη "γαμώτο" και πολλές άλλες αισχρότητες.