Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]

Κεφάλαιο 15

CHAPTER 15

Εισήλθα στο κυλικείο του Wickendale με ακόμα πιο μπερδεμένες σκέψεις απ' ότι συνήθως, το μυαλό μου περιστρεφόταν γύρω από τον James και τον Harry. Περνώντας χρόνο με τον James ήταν τέλεια, το ίδιο και το φιλί μας, τότε γιατί φαντάστηκα να φιλάω τα χείλη του Harry; Γιατί δεν μπορούσα να περνάω χρόνο με τον James χωρίς να τον σκέφτομαι συνέχεια; Όλες αυτές οι ερωτήσεις περιστρέφονταν στο μυαλό μου και δεν μπορούσα να "αρπάξω" καμία σκέψη απ' τον ανεμοστρόβιλο. Μια εσωτερική μάχη κατά κάποιο τρόπο έμοιαζε να συμβαίνει, καθώς ένα μέρος μου ήθελε να είναι καλό και ένα άλλο λαχταρούσε να στέκεται δίπλα απ' το κακό.

Και το γεγονός ότι σκεφτόμουν την δεύτερη επιλογή με φόβιζε. Πολύ. Αλλά ο Harry είχε μια αύρα που "θόλωνε" οποιαδήποτε λογική και ηθική άποψη που κατείχα κάποτε και κατέλαβε την κάθε μου σκέψη. Ήταν κάτι σαν μια μόλυνση, εξαπλώνονταν σε όλο το μυαλό μου και αρνούταν πεισματικά να φύγει.

Καταφωνή κι ο γάιδαρος, ήταν εκεί καθώς μπήκα μέσα στο μεγάλο κυλικείο. Καθόταν ήδη στο τραπέζι μας, τα σκουρόχρωμα μαλλιά του ήταν ατημέλητες, μπερδεμένες μπούκλες σπρωγμένες πίσω έτσι ώστε να αποκαλύπτουν τα μαγευτικά χαρακτηριστικά του, τα κερασί χείλη του ήταν "τυλιγμένα" γύρω από ένα τσιγάρο που λιγόστευε.

 «Νωρίς ήρθες» τον χαιρέτησα, παίρνοντας μια θέση δίπλα του.

 «Ναι, μας άφησαν νωρίτερα απ' αυτή τη μαλακία, την ομαδική θεραπεία επειδή η Janise είχε κατέρρευσε (συναισθηματικά) και προσπάθησε να πνίξει ένα φύλακα. Ήταν πολύ αστείο βασικά» χαμογέλασε, απελευθερώνοντας ένα κυκλάκι καπνού στον αέρα.

 «Είναι όλοι καλά;» ρώτησα.

 «Ναι, δυστυχώς. Κρίμα όμως, θα μου άρεσε να δω λίγη δράση εδώ πέρα έτσι, για μια αλλαγή».

 Στροβίλισα τα μάτια μου αλλά δεν μπορούσα να μην χαμογελάσω μ το κυνικό χιούμορ του. Υποσυνείδητα, κοίταξα τριγύρω για να δω αν έλειπε κανένας απ' τους φύλακες λόγω του περιστατικού που μου περιέγραψε ο Harry, αλλά οι φύλακες ήταν σκορπισμένοι γύρω στο κυλικείο και φαινόταν μια χαρά. Συμπεριλαμβανομένου του James, ο οποίος "συνάντησε" τα μάτια μου καθώς η ματιά μου "μετακινήθηκε" προς εκείνον. Μου άστραψε ένα χαριτωμένο χαμόγελο και το ανταπέδωσα, τον χαιρέτησα πριν τα μάτια μου επιστρέψουν στον Harry. Τον βρήκα να κοιτάει μεταξύ εμάς τους δύο, μία σχεδόν χιουμοριστική έκφραση αηδίας κατέλαβε τα χαρακτηριστικά του.