Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]

Κεφάλαιο 6

CHAPTER 6.

Περπάτησα κατά μήκος των κρύων δρόμων, νιώθοντας όχι τόσο καλά στον δρόμο για τη δουλειά. Είχε παγωνιά και ήταν χιονισμένα, όπως συνήθως, αλλά κάτι άλλο στην ατμόσφαιρα με έκανε να νιώθω κατά κάποιο τρόπο καταθλιπτική και καταβεβλημένη. Ίσως ήταν μια απ' αυτές τις μέρες.

Παρά την σκατένια μου διάθεση όμως, χαμογέλασα όταν θυμήθηκα την χθεσινή διαδρομή προς το σπίτι με τον James. Είναι τζέντλεμαν και ήταν πολύ αστείος με τον δικό του γλυκό τρόπο. Άρχιζα να τον συμπαθώ περισσότερο κάθε λεπτό που περνούσα μαζί του.

Δεν ήταν καθόλου σαν τον Harry. ήταν το ακριβώς αντίθετο στην πραγματικότητα. Ο James ήταν σεμνός (μη χέσω :P) και γλυκός (μην ξανά χέσω :P), ενώ ο Harry ήταν ξιπασμένος και αγενής. Ο James ήταν ευπαρουσίαστος και δούλευε σκληρά ενώ o Harry δεν έδινε δεκάρα για τίποτα. Και καθώς συμπαθούσα τον James περισσότερο κάθε λεπτό, το μίσος μου για τον Harry επίσης μεγάλωνε κάθε λεπτό. Ήταν λες και η συμπάθεια μου για τον James αντιπαραθέτονταν με το μίσος μου για τον Harry.

Καθώς σκεφτόμουν τον ψυχοπαθή, με κατέλαβε ένα ανώνυμο συναίσθημα. Οτιδήποτε κι αν ήταν, δεν μου άρεσε. Ίσως ήταν τύψεις ή μίσος, δεν ξέρω. Μόνο που τον σκέφτομαι μου προκαλεί πονοκέφαλο.

Κούνησα το κεφάλι μου προσπαθώντας να ξεφορτωθώ την εικόνα των ανακατεμένων μπουκλών του και των κερασί χειλιών του από το μυαλό μου. Δεν θα σπαταλούσα τον χρόνο μου για να τον σκέφτομαι πια.

Καθώς πλησίαζα το ανιαρό κτήριο του Wickendale παρατήρησα ένα ωραίο αυτοκίνητο να παρκάρει μπροστά στα πέτρινα σκαλιά. Φίλε, εύχομαι να είχα ένα αυτοκίνητο. Μαζεύω χρήματα και πρέπει να πάρω ένα σύντομα όμως, το οποίο θα μετρίαζε την ενόχληση του να πρέπει να περπατάς στον σκληρό καιρό κάθε μέρα.

Η μπροστινή πόρτα ήταν ανοιχτή και μια καλοντυμένη γυναίκα βγήκε έξω. Φορούσε ένα μπεζ παλτό με κουμπιά στο κολάρο και ωραία φλατ παπούτσια. Τα μαλλιά της, τα οποία έφταναν μέχρι τους ώμους της, είχαν ένα καστανοκόκκινο χρώμα και το πρόσωπο της, την έκανε να δείχνει τριάντα και κάτι.

Αναρωτιόμουν τι δουλειά είχε μια γυναίκα σαν κι αυτήν σε ένα μέρος σαν κι αυτό καθώς ανέβαινε τα σκύρα σκαλιά. Τότε ήταν που παρατήρησα μια μεγάλη κάμερα στο χέρι της. Ήταν ανταποκρίτρια.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα μια ενόχληση που βρισκόταν εδώ. Το ξέρω ότι απλά έκανε την δουλειά της αλλά οι περισσότεροι ανταποκριτές ήταν υπερβολικά αδιάκριτοι και είχαν μια συμπεριφορά λες και ήταν ανώτεροι, οπότε γενικά τους αντιπαθούσα.