Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]

Κεφάλαιο 36

CHAPTER 36.

HARRY'S POV

Γάμα το. Δεν υπήρχε καμία καταραμένη περίπτωση να συνέβαινε αυτό. Ανεχόμουν την κυρία Hellman και τα σαδιστικά σχέδια της, ανεχόμουν τους φύλακες να με οδηγούν τριγύρω σαν σκύλο δεμένο με λουρί και ανεχόμουν ακόμη και την παρουσία του James τώρα που τον έσπασα στο ξύλο. Αλλά δεν θα άφηνα έναν άρρωστο βιαστή κοντά στην Rose. Δεν θα του επέτρεπα να την πηγαινοφέρνει κάθε μέρα όταν δεν βρισκόμουν εκεί για να διασφαλίσω ότι είναι σώα.

Νόμιζα ότι ο άνδρας για τον οποίο μιλούσε η Jane ήταν ο James. Και η Rose κι εγώ το ίδιο νομίζαμε. Είμασταν σίγουροι. Αλλά όχι, αυτό το μέρος προφανώς είχε μπόλικους αποκρουστικούς, ελεεινούς φύλακες. Ο James, ο Norman, ο Kevin και αυτός που αναφερόταν η Jane. Τέσσερις ψυχωτικοί άνδρες που συμπεριφερόταν στις γυναίκες σαν σκλάβες του σεξ, πολύ κοντά στην Rose μου. Απλά γαμημένα τέλεια. Όλοι τους θα καούν στην κόλαση, μα μέχρι τότε δεν θα τους άφηνα να την πλησιάσουν. Δεν υπήρχε καμία γαμημένη περίπτωση.

Μόνο η σκέψη των ματιών τους πάνω της, να την σκέφτονται, να θέλουν να την αγγίξουν με τρέλαινε. Και φαντάσου, μια μέρα να μην ήμουν εκεί, θα είχαν την ευκαιρία να τα κάνουν όλα αυτά. Αυτός ο γαμημένος ο Kevin θα μπορούσε να τα κάνει. Ένα απλό κλείδωμα της πόρτας του κελιού και κανείς δεν θα ήξερε. Το έκανε στην Jane, γιατί να μην το έκανε και στην Rose; Θα μπορούσε να την κατακυριεύσει σε μια στιγμή και να κάνει ό,τι ήθελε. Το μεσημεριανό τελείωνε σε μισή ώρα. Και ύστερα, για ακόμα μια φορά θα ήταν μόνος του μαζί της σε έναν σκοτεινό διάδρομο με κανέναν σώφρων μάρτυρα.

Η σκέψη με έκανε να τρέμω από τα νεύρα και σηκώθηκα απότομα από εκεί που καθόμουν. Δεν μπορούσα να το αντέξω άλλο. «Θα γυρίσω αμέσως» ανακοίνωσα στις τρεις γυναίκες. Όλες με κοιτούσαν, η καθεμιά είχε διαφορετική έκφραση.

«Που πας;» ρώτησε η Rose, τα μεγάλα μάτια της με κοιτούσαν ενδιάμεσα από τις μακριές, σκουρόχρωμες βλεφαρίδες της.

«Μην ανησυχείς, θα γυρίσω αμέσως» επανέλαβα ξανά, δίνοντας ένα γρήγορο φιλί στο μέτωπο της. Η κίνηση την καθησύχασε κάπως, αλλά δεν διαμαρτυρήθηκε. Κατευθύνθηκα προς τους φύλακες που ήταν ακουμπισμένοι με την πλάτη στον τοίχο και βρήκα με ευκολία τον Brian. Κουβέντιαζε με μερικούς άλλους άνδρες που μετά βίας με κοίταξαν όταν πλησίασα. «Πρέπει να δω την κυρία Hellman» είπα απαιτητικά. Δεν τους εξέπληξε. Ίσα ίσα που τους ψυχαγώγησε θα έλεγα.