Dolmuştan indim ve direkt yakın bir binaya girdim. Eve gitmeye kalksam kesin o şeylerden birine yakalanırdım. Annemi arayıp binada beklemeye karar verdim. Telefonu hemen elime aldım. Yağmur iyice bastırmıştı. Telefon çalarken dışarıya göz attım. Saydığım tam on yaratık sokakta dolaşıyordu. Çoğu anlamayıp yardım etmeye çalıştığı için o hale gelmişti.
Telefon bir süre daha çaldı ve ben kapattım. Annem açmadı... Binanın içinde bağıra bağıra ağlamaya başladım. Ya ona bir şey olduysa?
Aniden aklıma Maya geldi. Kız kardeşim... Ama o küçük olduğu için telefonu yoktu. Henüz 8 yaşında. Annemin yanına, eve vardığını umarak beklemeye devam ettim.
Biraz daha dışarıyı seyrettim. Ağlamam durmuştu. Hala olayın şokunda olduğum için geçte olsa babam aklıma geldi. Hemen telefonu elime alıp onu aradım.
Çaldı...Çaldı...Çaldı...
