Sesim titreyerek cevap verdim:
-Dede, biziz.
Dedem hızla kapıyı açtı.
-Vah yavrum... Geçin içeri.
Hızla içeri geçtik. Kapıyı iyice kapatıp önüne de koltuk ve birkaç malzeme koyup önlemimizi aldıktan sonra dedeme sıkı sıkı sarıldık.
-Dede babam...
-Yavrum telaşlanma. Yukardalar.
Dedemin bu sözünden sonra merdivenleri ikişer ikişer tırmanmaya başladım.
Uzun koridorun başında durdum. İlerdeki bir odadan dışarıdan gördüğümüz bir mum ışığı geliyordu.
Masal'da yanıma gelmişti.
-Hadi Asya. Baban ve Volkan abi orada.
Babamı ilk defa görecek gibi çok heyecanlıydım, yavaşça koridorda yürümeye başladım.
Sanki iki asır gibi gelmiş beş saniyelik koridor yürüyüşümün sonunda odanın kapısına gelmiştim.
Kapıdan kafamı uzatıp Volkan abi ve babamı gördüm. Silahlarla bir şey yapıyorlardı.
-Sence ölmüş müdür Volkan?
-Abi yeter artık. Bana inanmıyorsun ama ben eminim... Asya güçlü bir kız. Ona hiçbir şey olmaz.
Konuşmaya tanık olduğumda içime bir burukluk çökmüştü.
Ben yaşıyordum ama annemin ve Maya'nın öldüğünü nasıl söyleyecektim. Ses tonumu ayarlayarak:
-Ben ölmedim.
Babam sesin geldiği yöne yani bana döndü.
Bir süre bir şey yapmadan öylece kaldı. Volkan abinin gözler dolmuştu, sesi titreyerek:
-Abi Asya bu. Gitsene yanına.
Babam gözlerinden yaş akarken ayağa kalktı ve bana doğru gelip sımsıkı sarıldı.
Daha sonra Volkan abi de yanımıza geldi.
