Sabah uyandığımda babamlar çoktan oturmuş, kahvaltı yapıyorlardı. Babam:
-Hadi Asya kahvaltını et. Biraz sonra çıkacağız.
Odama geri döndüm. Üstümü giyinirken Maya'ya baktım. Eli çizilmişti fakat bu ona düşündüğüm gibi zarar vermedi.
-Maya iyi misin?
-Evet abla iyiyim.
-Elin nasıl?
-Geçti. Kabuk bile bağladı.
Demek ki o şeyler bize böyle zarar veremiyor. Bu iyi bir haber!
Az sonra içeriden babamın sesi geldi.
-Hadi Asya!
Tişörtümü üstüme geçirip, hızla içeri geçtim.
-Baba, size söylemem gereken bir şey var.
-Dinliyoruz Asyacım
-O gün o şeyi öldürdüğümü söylemiştim ya...İlk öldürdüğüm zamadan bahsetiyorum...
-Evet Asya.
-İşte o şey Maya'nın elini çizdi.
Annem ağlamaya başladı.
-İnci neden ağlıyorsun. Olay dün oldu. Demek ki çizilince dönüşme olmuyor. Ama Asya bunu bize daha önce söylemeliydin.
-Evet baba haklısın ama korktum...Ona... derin bir nefes aldım ve Zarar verirsiniz diye korktum...
-Asya saçmalama o bizim kızımız. Ama aramızdan herhangi biri dönüşürse... Tabi ki gerekeni yapacağız. Bunu daha fazla acı çekmemesi için yapmak zorundayız. Hadi artık giyin gidiyoruz.
Volkan abi, ben ve babam dördüncü kata indik. Babama dönerek:
-Baba bu kattan zombi sesleri geliyordu.
-Evet. O yüzden sessiz olun. İlk şüphelendiğimiz kapıdan başlayalım.
Kapıyı uzun anahtar aramalarından sonra açıp içeri girdiğimizde iki adım ilerde bir adamın yattığını gördük.
Adam kanlar içinde yerde yatıyordu. Kolundan ısırılmıştı. Volkan abi:
-Abi yeni gibi. Belki dün gelseydik kurtulabilirdi.
Babam benim bu durumdan rahatsız olduğunu görünce:
-Olan olmuş. Bilemezdik. Sinirle lafa atladım:
-Belki erken gelseydik bir can daha kurtulcaktı. O sırada Volkan abi telaşla:
-Abi, bir dakika, sessiz olun.
İçerden onlardan biri hızla bizim olduğumuz tarafa geliyordu.
-Sessizce halledelim. Dedi babam.
Babam elimdeki oku alıp ölen kadının başına sapladı. Volkan abi:
-Bak abi adam bu odada saklanıyormuş. Sonra kaçabileceğini düşünüp odadan hızla çıkmış ama zombiye yakalanmış. Sanırım evli değil. Bu sevgilisi.
-Volkan sende zehir gibisin maşallah.
-Sağolasın abi. Hadi evi kontrol edelim.
Hızla evi kontrol etmeye başladık.
-Abi hiçbir şey yok. Ama dün öldürdüğümüz bir de bugünkü cesetleri ne yapacağız?
-Yakacağız.
-Abi, bu ne kadar doğru?
-Yapacak başka bir şey yok. O kadar cesedi gömemeyiz.
Hızla diğer daireye geçtik.
Orada da hiç bir şey yoktu. Diğer daireyi ve aşağı katları hızla kontrol ettik.
İkinci kata geldiğimizde kapıyı genç bir adam açtı. Adamın küçük bir bebeği vardı. Babam içeri geçip adamı da plana dahil etmek istercesine gittikçe genişleyen ailemizi anlattı ve adam da bize katılmaya karar verdi. Volkan abi kısa süren sessizlikten sonra araya girdi.
-Bu arada, isminiz neydi?
-Yiğit.
-Yiğit bey biz neler yaptığımızı anlattık, sıra sizde.
-Peki. İstediğiniz soruyu sorabilirsiniz.
-Olaylar başladığından itibaren anlatın.
-Ben içerde oturmuş maç izliyordum. Daha sonra içeriden karım seslendi. Kendini iyi hissetmediğini ve bebeği alıp burdan uzaklaşmamı istedi. Bende asla kabul etmedim. Yanında durmak istediğimi söyledim. Israr etti ve sessizce bebeği alıp odanın kapısını çekip salona geçtim. Yarım saat sonra içerden değişik hırıltılar gelmeye başladı. Sonra odasının kapısı yavaşca aralandı ve karım sendeleyerek bize doğru gelmeye başladı. İlk önce şaka yaptığını düşündüm ama bize doğru yaklaştığında gözlerinin rengi değişmişti. Hemen çekmeceden silahımı aldı. Bacağına sıktım ama işe yaramadı. İyice yaklaştığında silahla kafasına vurup. Kanlar içinde yere düşüşünü izledim. Sonra onu camdan aşağı attım ve olanları haberlerden duyduğumda bebeğimle yardım beklemeye başladık. Buruk ses tonumla:
-Kaç senedir evliydiniz? Adam üzgün bir şekilde:
-Üç. Ve yine kendimi tutamayarak merakla:
-Bebeğiniz kaç aylık?
-Altı. Babam adamın sorularımdan rahatsız olduğunu anlayınca:
-Bugün sadece bu katıda arayıp bitirelim. Diyerek konuyu değiştirdi. Volkan abi:
-Sen bilirsin abi.
-Yarın da son katı ve A bloğu ararız.
Babam ben ve Yiğit abi yukarı çıktıktan yarım saat sonra Volkan abi de aşağı katları arayıp gelmişti. Babam:
-Bir şey var mıydı?
-Yoktu abi.
-Tamam artık bir şeyler yiyip dinlenelim. Yarın zor bir gün olcak.
