-Asya gel boynuna pansuman yapayım.
-Sağol Volkan abi.
Biraz sıkış pıkışta olsak güvenli bölgeye gelmiştik. Babam:
-Hadi inin bakalım. Nur biraz üzülecek ama yapacak bir şey yok.
-Aynen abi ama en yakın zamanda Enes abiyi de bulacağız.
-İnşallah.
Hep beraber temkinli bir şekilde siteye girdik. Bizim daireye çıktığımızda ben kapıyı heyecanlı bir şekilde tıklattım. Annem heyecanla bağırarak:
-Ay şükürler olsun geldiniz. Ben yarına kalırsınız sanıyordum.
-Hoş bulduk. Karanlık basmadan döndük. Sana bir hediyemiz var.
Babam duvarın arkasına saklanmış olan dedemi çıkardı. Annem ağlamaya başlayarak:
-Ay baba. Çok merak ettim seni. Uzun süre sarıldıktan sonra babam:
-Hadi içeri geçin.
İçeri geçip babam herkese olanı biteni anlattı ve yeni misafirlerimizi tanıttı. Sonrasında onlara dönerek:
-Tekrar hoşgeldiniz. Arkadaşlar yarın herkese daire vereceğiz. Bu arada Damla ve Zeynep nerede?
Annemler biraz durduktan sonra soruya cevap vermişti.
-Damla... Isırıldı. Korku ve telaş içinde:
-Ne? Nasıl oldu? Diye isyan ettim. Annem hemen anlatmaya koyuldu:
-Siz gittikten sonra Damla aşağıya temizlik için merdiven almaya gitti. Daha sonra bir çığlık sesi geldi. Camdan baktığımızda beş tanesinin Damlaya saldırdığını gördük. Hemen aşağı inip onları öldürdük ve maalesef... Damlayı da. Sonrasında hepsini yaktık. Ama nasıl içeri girdiler bilmiyorum. Duvarlar güvenli ve kapıda açık değildi. Volkan abi sessizce:
-Başımız sağolsun. Annem ekleyerek:
-Zaten kız arkadaşı öldükten sonra kendine gelemedi. Olacağı varmış.
-Peki ya Zeynep abla? Diye ekledim:
-O da tüm bu olanlardan sonra erken doğum yaptı. Babam şaşırarak:
-Ne ciddi misin?
-Evet. Ben ve Nur hallettik. Volkan abi:
-Valla siz bizden çok şey atlatmışsınız. Ama bu güzel bir haber. Bebek nasıl?
-Biraz küçük ama gayet iyi görünüyor. Ben ise küçük yaşta babasız kalmış bebeği düşünerek:
-Peki ya Su? Diye ekledim.
-O da gayet iyi ama sanki ara sıra Yiğit'in yokluğunu hisseder gibi yırtınırcasına ağlıyor. Herkes bir süre sessiz kaldı. Babam tekrar anneme dönerek:
-Nur nerelerde?
-O da Zeynep'in yanında. Annem soracağı sorunun cevabından korkarak ekledi:
Enes'i bulamadınız değil mi? Babam mahçup bir şekilde:
-Maalesef. Ben bir onun yanına gideyim.
Babam Nur ablanın yanına gidip onunla konuştu. Nur ablanın umudu zaten yoktu, olayı sakinlikle karşıladı.
Herkes yorgunluğunu atmak istercesine sırayla duşa girdi ve hepimiz yarın evlerimize yerleşme heyecanıyla uykuya daldık.
