-Bir fikrim var. Aklıma şimşek hızında düşen şeyi anlatmak istiyordum. Volkan abi:
-Evet Asya.
-Şimdi buranın arka kapısı var mı Zafer amca?
-Evet var. Neden sordun?
-Hızlı koşan biri tümünü peşine takıp dikkatini arka kapıya çekecek. Onlar o tarafa gittiğinde diğerleri bu kapıdan hızlıca içeri girecek ve bir kaçı onların dikkatini tekrar ön kapıya çekecek. Diğerlerimiz de arka kapıyı koşan kişi için o tarafa gidip, kapıyı içten açıp o kişiyi alacağız. Onlar ön kapıda doluşmuşken biz işlerimizi halledip, arka kapıdan sessizce çıkacağız. Herkes aklına yatmış bir şekilde birbirine baktı. Volkan abi:
-Yani onlar girdiğimiz kapıda dururken biz arka kapıdan çıkıp gideceğiz. Öyle mi? Gururlu bir sırıtışla:
-Aynen öyle. Dedim. Zafer amca:
-Aferin sana Asya. Gülümseyerek teşekkürümü ettikten sonra babam:
-Hadi o zaman. Kim dikkat çekiyor.
-Ben yaparım. Diyerek atladım. Volkan abi:
-Asya hayır. Aslında bunu ben yapsam daha iyi olur.
-Cidden çok hızlı koşuyorum. Okçulukta kaç tur koştuğumu babama sor. Babam:
-Öyle ama...
-Hadi siz gidin. Bunu halledeceğim.
-Asya peki ya yakalanırsan? Dedi dedem titrek sesiyle.
-Yakalanmayacağım. Dedim, hem güven vermek istiyordum hem de cesur görünmek. Volkan abi:
-Hadi Asya görelim seni. Arka kapıda seni içeri almak için bekliyor olacağım.
-Tamam hadi gidin.
Babamlar köşeyi dönüp gözden kaybolunca bende zombilere bağırdım.
-Hey! Bana baksanıza.
Hepsi aynı anda bana dönüp hızla üstüme gelmeye başladılar. Kendi kendime:
-Vay be. Bu kadar hızlı olacaklarını düşünmemiştim. Dedikten sonra koşmaya başladım.
O sırada bir ağaç dalına saçım takıldı. Örgümü daldan kurtarmaya çalışırken boynumu dal çizdi. Canımın yanmasıyla küçük bir çığlık attım. Zombilerden dördü çok yaklaştıkları sırada saçımı daldan kurtarabildim.
Kapıya yaklaştığım sırada babamların kapıda olduğunu uzaktan seçtim. Kapıya doğru koşmaya devam ettim.
-İçeri girin. Geliyorlar.
Hızla kapıdan girip kapıyı kapattım. Hepsi ön kapıda birikmişti.
-Aferin Asya.
-Sağol baba. Dedem telaşla:
-Boynuna ne oldu?
-Koşarken bir ağaç dalına saçım takıldı. Kurtulmaya çalışırken boynumu çizdi. Babam:
-Ucuz atlattık. Hadi içeri girelim. Arabaya geçince boynuna bakarız.
Hep beraber içeri girdik. Zafer amca:
-Yatakhanesi üçüncü katta.
-Tetikte olun!
Okum yayımda hazır yatakhaneye doğru ilerlemeye başladık. Büyük bir kapının önünde durduğumuzda Zafer amca:
-Burası. Dedi. Babam:
-Bakalım hala burdalar mı?
Yatakhanenin kapısını tıkladık. İçeriden yumuşak bir kadın sesi:
-Kimsiniz? Diye sordu.
-Güvendesiniz kapıyı açar mısınız? Dedim.
Kapı büyük bir gıcırtı ile açıldı. Hızla içeri geçtik. İçeriden bir kız ağlamaklı ses tonuyla:
-Dede. Zafer amca kıza döndü:
-Ah yavrum!
Zafer amca torunu ile buluşmuştu.Herkesin yüzünde bir mutluluk vardı.
Geriye sadece Enes abiyi bulmak kalmıştı.
