Yukarı çıktığımızda Volkan abi camı gösterdi.
-Hadi. İlk ben ineyim. Aşağıyı kollarım. İnen sessizce beklesin. Tamam?
Hep birlikte onayladık.
Volkan abi aşağıya inerken biz de nasıl bir teknik uyguladığını izliyorduk. Babama dönerek:
-Baba bir fikrim var. Bence en son kişi inmeden önce evin kapısını açıp hızla ağaçtan kaysın.
-Neden?
-Çünkü en ufak bir seste peşimize düşebilirler.
-Haklısın. Ben yapabilirim.
-Baba bence bunu en iyi ben yaparım. Babam gözünü kısarak beni tarttıktan sonra başıyla onayladı.
Herkes inince en son ben ve Masal kaldık.
-Bende seninle geleceğim.
-Hayır Masal.
-Bak Asya bu sefer kıskançlıktan değil. Anca beraber kanca beraber.
-Masal çok sağol ama ben tek yaparsam rahat olur.
-Emin misin?
-Kesinlikle.
-Peki.
Masal'da hızla ağaçtan kayarken ben de aşağıya son kez baktıktan sonra hızla kapıya doğru koştum.
Kapıya geldiğimden ilk delikten baktım. Fazlalaşmışlardı...
Kapının kilidini açtım. Gerisini onlar hallederdi.
Beyinlerinin birazı hala çalışıyor
Kapı hafif bir gıcırtıyla açılırken ben de hızla merdivenlere koştum.
