Sabah kapının kırılma sesiyle ayağa fırladık.
-Nur abla ne oluyor? Diye sordum. Nur abla:
-Sakin ol. Ben bi bakayım.
Nur abla odadan çıkınca odada Ozan ve ben kalmıştık. Ozan:
-Asya abla korkuyorum. Diyince yanına gidip başını omzuma yatırdım.
-Korkma bir tanem. Dedim. Az sonra aklıma gelen fikirle Sen buradan sakın çıkma ve ben çıkınca arkadan kapıyı kilitle tamam mı? Kafasını aşağı yukarı sallayınca yayımı alıp odadan fırladım.
Aşağı indiğimde direkt mutfağa yöneldim. Mutfağa girdiğimde gördüğüm manzara karşısında dilimi yutuyordum.
Babamın üzerinde bir zombi vardı. Tam okumun yayadan çıkacağı sırada zombi babamın omzundan büyük bir parça kopardı. Bacaklarımın titreyip bedenimi daha fazla taşıyamadığını hissettim.
Olduğum yerde donakalmıştım. Gözlerimden akan yaşa engel olamıyordum.
Babam...
Orada olduğumu bile farketmemişti...
Aniden silkelendim. Bana ihtiyacı olan insanlar vardı.
Acilen Volkan abi ve Nur ablayı bulmaya karar verdim.
Salona girdiğimde Volkan abinin salonda yerde yattığını gördüm.
O sırada Nur abla kapıdan girdi. Tam bana doğru gelirken Nur ablanın arkasında onu takip eden bir zombi olduğunu farkettim.
Bu zombi babamdı. Bizi aylardır koruyup kollayan babam, bize saldırmak için ağır ağır ilerliyordu. O an sadece ona odaklandım, tamamen kilitlendim, saniyeler içerisinde olaylar gelişiyordu. Ben donmuşken Nur ablanın boynundan bir parça almıştı bile.
Olduğum yere kilitlendim. Sıra bendeydi. Bana iyice yaklaştı, tam karşımda durdu, saniyeler içerisinde boynumdan ısırık koparacak ve bu hikayeye son verecekti...
