Kayıp Duygular #Wattys2017

6.BÖLÜM

Ben birinin hiçbir şeyiyim.
En çokta bu koyuyor.
Ortak tek bir fotoğrafımız bile yok.
Bugünlerde ben, adsız bir özlemim.
Yağmur yemiş bir deniz gibiyim..!

Atilla İLHAN

Ayşin'den

Emre delirmiş gibi kapıyı yumruklayıp hakaretler yağdırıyor ve ben iyice ümitsizliğe kapılıyordum.

"Ayşin aç şu kapıyı bak aramızda kalıcak!!! Hem sende zevk alıcaksın.! Ayşin aç diyorum korkma kendini bana bırak Gamze'nin hiçbir şeyden haberi olmıycak aç birtek bana gelincemi namuslu oldun.!"

Bu yaşadıklarım kabus değildi malesef..! ellerim titremeye başladı korkuyordum hemde çok. Eşyalarımı topladım ama nasıl çıkacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu.! Ben ümitsizce çözüm ararken telefonum çaldı.
Arayan Mert'ti..!

Mert'ten

Son zamanlarda aklımla hareket etmediğimi farkettim. Kapıldığım rüzgarın, beni götüreceği yeri bilmeden geçiyordu zamanım ve yine anlamadığım bir nedenden onu arama isteği duydum sesini duymadan uyku yoktu bana tıpkı diğer geceler gibi, tek farkla bu gece arıyacaktım ama nasıl bir bahaneyle bilmiyorum...!
Telefonu elime aldım.

Alo Ayşin...

Ağlıyordu, söylediği tek şey...

"Bana yardım et... "

A-Ayşin neyin var noldu nerdesin?
Hıçkırarak başladı anlatmaya.

"E-Emre, sarhoş evde tekiz Gamze yok ve korkuyorum hiç iyi değil Emre..! odadan çıkamıyorum kapıyı yumrukluyor. Sana ihtiyacım var yardım et ...!"

Duyduklarımla sarsıldım ve o şokla İrem'in odasına daldım.

İrem.! Bana çabuk Gamzelerin nerde oturduğunu söyle..!

Şaşırmış bir ifadeyle bana bakıp anlamaya çalışıyor ama ben söylediklerimi tekrarlıyordum.

İrem de soru sormadan adresi verdi. Arabaya atlayıp yola çıktım. Ona bir şey olma korkusu sardı içimi, sinirlenince kendime hakim olamıyordum direksiyonu yumruklamaya başladım.

Gecenin bu saatinde böyle trafik olmak zorunda mı?!! Kornaya basıp duruyordum.. Tekrar Ayşin'i aradım.

A-loo Ayşin az kaldı geliyorum.

Ayşin'in çaresizce bağırdığını duydum ve Telefon kapandı birden...

**
Ayşin'den

Merti beklerken biraz zaman geçmişti. Emre'nin sesi kesildi kapıya yaklaşıp dinledikten sonra orda olmadığını anladım.
Gerekli olan eşyalarımı çantama koymuştum. Yavaşca kapıyı açtım Emre yoktu. Tekrar yavaş yavaş adımlarla dış kapıya doğru ilerliyor bir yandanda etrafa göz atıyordum. Telefonum çalınca panikledim ve kapıyıda hızlı bir şekilde açtım. Tam kurtuldum derken Emre kolumdan tutup içeriye sürüklemeye başladı.

"Bir yeremi gidiyorsun? Gece yeni başlıyor bizim için Ayşin.! Güzellikle istedim olmadı zorla olacak ozaman.!"

Elinden kurtulamıyor sadece yalvarıyordum yanağıma doğru süzülen yaşlarla.

Emre bırak lütfen yapmaa bırak..!

Beni dinlemiyordu yatak odasına sürükledi yatağa doğru fırlattığında başımı duvara  çarptım ,başımı tuttuğumda elimdeki ıslaklığı hissetip baktım kanıyordu..!
Bu bile onu durdurmaya yetmedi. Gömleğimi parçalamaya çalışıyor bir yandanda pis dudaklarını boynumda gezdiriyordu...! Sonra gözlerime bakıp kulağıma eğildi,  iğrençliklerini fısıldamaya başladı.