Kayıp Duygular #Wattys2017

13(İTİRAF)

Mert'ten

Hayatta bazen çizdiğimiz çizgiden yürüyemeyiz. Ya planlarımız suya düşer yada ummadığımız bir duygunun içinde buluruz kendimizi.
Önemsemediğimiz hislerimiz aslında filizlenip yeşerir çıkmaza sürükler bizi. Kayıp duygular gün yüzüne çıkar tıpkı şuan olduğu gibi..
Ben ne zaman bu kadar tutuldum . Ne zaman nefes alamayacak hale geldim. Yüzünü görmediğim her an daha çok bağlandım. Ben bu duyguyla nasıl başa çıkacağım hiçbir fikrim yok. Yapmam gereken şeyse zamana bırakmak sanırım...

Yüzüme bakmadan ayranı ikram etti.Ayranı almayı unutmuş Ayşin'in güzelliğiyle heyecanıma yenik düşüp ismini dile getirmiştim.

Ayşin..

Şaşkınlığıyla kahvenin en koyu tonunu sabitlemişti gözlerime.O kadar şaşkındım ki, tesettüre girdiğine.Güzelliğine  güzellik katmıştı adeta. Tesettür kapatırdı halbuki, Oysa şimdi Ayşin'in tüm güzelliği gözlerimin önündeydi. Onunda benden farkı yoktu aslında, burda olmamı beklemiyordu. Sanırım İrem'de birşey söylememişti. Hele yüzüme bakmayışı ne kadar hoşuma gitti anlatamam. Artık birşeylerin farkına varmaya başlamış olması huzurla doldurmuştu yüreğimi..

Bakışlarını birden tepsiye yerleştirip konuşmaya başladı.

"Hoşgeldin ayranı al istersen"

Allahım sana geliyorum dedikleri bu olsa gerek ben bu duyguyla nasıl başa çıkacağım yardım et..kendi çıkmazımda  kaybolmayıp bir ömür boyu bu güzelliği seyredebiliyim..

Kendimi o kadar kaptırmışım ki,
Babamın uyarır nitelikteki öksürüğü beni kendime getirmişti. Ayranımı alıp teşekkür ettikten sonra Ayşin mutfağa doğru ilerledi. Babamla göz göze geldiğimiz de tabiri caiz ise bıyık altından gülerek utanmama neden oldu.. Ayşin'e olan duygularımı dile getirsem karşı çıkmaz  gibi bir hali vardı üstelik, buda beni cesaretlendirdi açıkcası

O kadar koyu bir sohpetin içindeydik ki bir bahane bulup kalkamıyordum bile yerimden.

***

Misafirler gittikten sonra doğru mutfağa ilerledim. Ayşin'i görebilmek için. Mutfağa gittiğimde İrem masada oturmuş kahvesini içiyordu.

"Abiciğim bir şey mi istedin"deyip  ayağa kalktı ve yanıma yaklaştı. Biriciğim benim bazen öyle zaman oluyorduki ben ona abilik yaparken o annelik yapıyordu bana...

Yok birtanem öylesine bakınmıştım.

İrem söylediklerimle tatmin olmamış gibi konuşmaya başladı tekrar.

"Öylesine demek anladım abiciğim sen öyle diyorsan öyledir"deyip göz kırptı birde.

Bu kızın gözünden birşey kaçmazmı anlamıyorum..
Saçlarını karıştırıp burnunu sıktım.

Bak bak imalara bak ufaklık çokmu bilmiş ne?

Arkamı döndüm mutfaktan çıkarken söylenmelerini duymamış gibi yaptım.

"Ufaklık değilim ben abi ondokuzum ondokuz"

Yine sinir etmeyi başarmıştım. Pişman mıyım hayır: )

Ayşin mutfakta yoktu madem bende aldığım hediyeleri almak için odama ilerledim. Hediyeleri alıp odadan çıktım. Merdivenlere doğru ilerlerken, Ayşin'in odasından gelen sesler donup kalmama yetti. Sevincim, hayalim geleceğim uçup gitti adeta..

"Çok seviyorum Rana bunu anlatmak bile imkansız"

****
Merhaba öncelikle :)nasılsınız iyisiniz inşallah :)bölümü geç yayınladım sebebini açıklamıştım umarım beğenirsiniz yorumlarınızı eksik etmeyin ki bende hatalarımı görebileyim okuyorsak yıldızıda boyayalım madem:) kendiniz iyi bakın ✋😊