Kayıp Duygular #Wattys2017

14(Mesafe)

Kayboluyorum sanki, acizliğim elimi kolumu bağlıyor. Ucsuz bucaksız bir okyanusun içindeyim gibi. sonu ışıkmı, Karanlıkmı bilmiyorum... Çırpındıkca batıyorum battıkca boğuluyorum... Çıkışı yok gibi bu uğraşın, sessiz sedasız bıraksammı kendimi diyorum ama bir şeyler engel oluyor bana.. Belki bir umut diyorum.. Düşünüyorum sonra güzel olan şeylerde hep zorluk var diyorum... Bir anne mesela 9 ay karnında taşıyor bebeğini peki ya o doğum anı o sancı o ağrı,sonunda ise  paha biçilemez bir mutluluk kocaman bir huzur... Tekrar düşünüyorum sonra, ve tekrar bu çırpınışlarımın mutlaka mükafatı vardır diyorum. Sonra Handan teyzenin anlattıkları geliyor aklıma, sevgililer sevgilisi Nebi, nin, Allah Rasulünün çektiği sıkıntılar geliyor. Sonsuz cennet olan mükafatı geliyor, sonra tekrar düşünüyorum... Eğer istediklerimiz hemen olsaydı diyorum, elde ettiklerimizin ne önemi olurdu ki, kıymetini bilebilirmiydik...

Anlam veremediğim şekilde uzaklaşmıştı Mert benden, şirkette mecburiyetten konuşuyordu. O da bir kaç kelime genellikle evet yada hayır.Buda konuşmak sayılırsa tabi. Üzüyordu bu durum beni, aramızda birşey yoktu belki ama böylede değildik. En azından sohpet ederdik bazen sıcacık gülümserdi ve uçup giderdi o an sıkıntılarım... Ama şimdi o gülümsemelerindende mahrumdum tam tamına 2 haftadır... Artık Ahmet amcalara gitmeyede çekinir olmuştum.. Bir kaç defa gittiğimde beni görünce soğuk bir hoşgeldin deyip, evden çıkıyordu ben gidene kadarda eve gelmiyordu.. Çünkü gelse bilirdim görürdüm.. Görmesem bile hissederdim... Evet hissediyorum onu görmesemde yakınımda olduğunda hissediyorum.. İçimde birşeyler oluyor kalbimin sesini çok net duyabiliyorum hatta okadar fazla ki bu ses bazen birileride duyuyormu diye tereddüt ediyorum.. Ben bu adamı deliler gibi seviyorum...

***

Ahmet amcanın ısrarı üzerine yine onlara gelmiştim. Salonda bir yandan sohpet ediyor bir yandanda kahvelerimizi yudumluyorduk.saat bir hayli geç olmuştu..

Ahmet amca ben kalkıyım geç oldu

"Bekle kızım birazdan Mert gelir o bırakır seni bu saatte tek başına gitme"deyivermişti şefkatli sesiyle..

Ama Mert'in son zamanlardaki davranışı aklıma gelince,

Gerek yok Ahmet amca ben giderim,hem uzakta değil o kadar.

"Bu gece burda kalsan Ayşin ne zamandır kalmıyorsun böylemi anlaşmıştık biz"

İrem ama...

"aması maması yok Ayşin bizde kalıyorsun..! "

****
Ahmet amca yatınca,
İrem'le bahçeye geçtik.. O kadar uykumuz gelmişti ki esneye esneye bir hal olmuştu bize..

"Hadi Ayşin yatalım bizde yoksa burada uyuyacağız, sabahta heryerimiz tutulacak"demişti kıkırdayarak..

Haklısın canım bayada yorulmuşum bugün.

Saat gecenin 3 'ü olmasına rağmen Mert'te gelmemişti. Burada olduğumu biliyormuydu acaba?

Sorular aklımı kurcalamaya başlamıştı yine. Eve doğru ilerlerken arabanın farları gözüme yansıdı... Gelen Mert'ti arabadan inip bize doğru yaklaştı. Elinde mavi bir dosya vardı. Yine o alışamadığım soğukluğuyla konuşmaya başladı..

"Bu dosyayı Rana'ya verirsin. Ben yarın şirkete gelmiycem"

Hiç bir şey söylemeden baktım.. Sadece baktım çünkü artık konuşmakta yoruyordu beni...

****
2 gündür Mert'i göremiyordum. Şirkete gelmiyor bende onlara gitmiyordum. Canım yanıyordu ben bilmezdim ki, sevgi ne aşk ne bilmezdim.Onunla öğrendim ve şimdi hiç olduğumu yine onunla öğreniyordum.

Yoğun bir tempodan sonra yüzümü yıkamak için lavaboya yöneldim.
Yüzümü yıkadıktan sonra koridora çıktım ve yine o tanıdık his..

Kalbim benden habersiz bağımsızlığını ilan etmişti... Arkamı dönmemle onu gördüm. Mert...
Telefonla konuşuyordu sırtını görebiliyordum sadece, yavaşca yaklaştım...

"Tamam Hayrunisa şirketten çıktığımda gelicem ve biticek bu olay"

Hayrunisa... Hayrunisa....beynimde yankılanan bu isim yoksa Mert..

Telefonla konuşmasını bitirdiğinde bana döndü ve yine o mesafe o uzaklık... Benden uzaklaşmasının nedeni bir başkasıymış.
Hiçbir şey söylemeden baktım yine, sadece baktım beni hapseden o maviliklere.. Gözlerimin sızladığını farkedince uzaklaştım oradan..

Artık nefes alamaz hale geldim. Otoparka çıktım yüreğim kaldırmıyor bunu, bacaklarım taşımıyor artık bedenimi, açım sevgiye, aşka açım ben, Ruhum aç... Dizlerimin üzerine düşerken gözyaşlarımı bırakmıştım artık..

"Ayşin..!"

****
Merhaba yeni bölümle karşınızdayım. İçime çok sindi bu bölüm inşallah sizlerde beğenirsiniz. Keyifli okumalar 😊 yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen yıldızıda boyamayı unutmayalım 😉 Birdahaki bölümde görüşmek üzere 😊✋