Kayıp Duygular #Wattys2017

8.BÖLÜM

Mert'ten

Ayşin'in odasının önünde  İrem'e yakalanmıştım.  Kimbilir neler düşünecekti. Hiçbir açıklama yapmadan oradan ayrılmıştım İrem de daha sonra odama gelip sormadı. Ahu gözlüm anlamıştır halimden mutlaka, üstüme gelmek istememiştir.

**
Şirketten içeri girdiğimde personellerin gözü üzerimde fısıltılılar eşliğinde konuşmaları şaşırtmıştı beni.

Asansöre doğru ilerlerken danışmadaki kızların konuşmalarını duydum...

"Utanmaza bak Mert beyle yaşıyor demek. Zaten arkadaşının sevgilisini ayartmaya çalışandan ne beklenir."

"Hayatım bunun gibiler zengin birini bulunca düşmez yakasından kimbilir ne yaptıda aklını çeldi adamın..!"

Duyduklarım sinirlenmeme sebep oldu Ayşin hakkında nasıl böyle konuşmaya cesaret ederlerdi..

O sinirle kızlara yaklaştım duyduğumu anlamış olacaklar ki içlerinden biri kekeleyerek

"Buyurun Mert bey birşeymi oldu" dedi.

Utanmadan soruyordu birde.... Bu pişkin hali beni daha fazla çıldırtmıştı.

"Derhal çıkışınızı yapın!!!" diye tepki verdim konuşmalarına fırsat vermeden devam ettim.

"Bir daha böyle saçma sapan dedikodularla uğraşana yapacağım muamelede bu herkes işinin başına..."

Hızlı adımlarla asansöre doğru ilerlerken masumluğunu kaybememiş bir çift gözlerle karşılaşmam uzun sürmedi... Dokunsam ağlardı az önceki olaya şahit olmuştu içi yanıyor... Belliydi gözlerinden, büzülmüş dudaklarından belliydi..!

Ama şirkettekiler Emre'yide, Ayşinin bizde kaldığınıda nasıl öğrenmişti.!

Ayşin'den

Şirkete doğru ilerlerken kapının önünde bekleyen Gamze'yi gördüm..
Olaydan sonra ne aramıştı nede gelmişti yanıma. Şimdi burada görmek tarifsiz bir huzursuzluk hissettirdi.

Adımlarını sert sert bana doğru atarken yüzünde gördüğüm ifadeyi unutmam kolay olmayacaktı.

Karşı karşıya geldiğimizde konuşmama fırsat vermeden yüzümde hissettiğim tokatın etkisiyle yanağımı tuttum gözümden bir damla yaş süzüldü. Tokatın şokunu atlatamamışken kelimeleriyle içimde büyük bir yara açmaya başladı...!

"Nasıl yaparsın nasıl olurda sana olan güvenimi kullanırsın Aysin...?sana güvendim evimi açtım sen ne yaptın he benim sevdiğim adamı baştan çıkarmak için elinden geleni yapmışsın.!

Gamzenin sarfettiği her kelime vurduğu tokattan daha fazla acıtıyordu içimi etrafımız kalabalıklaşmış herkesin dikkati üzerimizdeydi... .

Bana inanmayan gözlerle bakan Gamze'ye, her bir damlası yüreğimden süzülen yaşlarla olanları anlatmaya çalıştım...

"Gamze ben hiçbir şey yapmadım inan ben masumum Emre yalan söylüyor inanmassan Mert'e sor..!

Söylediklerimle daha çok öfkelenen gamze omuzlarımdan tutup sarsmaya başladı

Mert he...!Nezamandan beri Mert.! Önce patronun oldu şimdide aynı evdemi yaşıyorsunuz yatağınada alıyor mu seni!! nesin sen söylesene ucuz bir fahişemii.!

Kendime ne kadar engel olmak istesemde söylediği son sözde tokat attım..

Etrafımız o kadar kalabalıklaşmıştı ki hissettiğim utanç ve nefret dahada alevlenmişti. şimdi Gamzedende Nefret ediyordum tıpkı Emreden ettiğim gibi...!

O sırada Rana bileğimden tutup oradan uzaklaştırmak istedi....

Arkamı dönüp giderken son kelimelerimi haykırdım Gamze'ye

"Sende bittin benim için Gamze bir daha sakın karşıma çıkma bu kadar sakin olamam yoksa..!"

**
Rana lavaboya götürdü. Yüzüme soğuk su çarpıp ağlamaktan kızaran gözlerime baktım aynada. İnsanlar kimbilir neler söyliyecekti hakkımda.!

Rana her ne kadar beni teselli etmeye çalışsada içimdeki acı daha çok büyüyordu. Önce Emre'nin yaptıkları sonrada Gamzenin bana inanmayışı omuzlarıma koca bir yük indirmişti sanki...

Rana samimi bir sarılmayla konuşmaya başladı

" Ayşin sen bugün git dinlen ben hallederim burayı"

Zaten yaşananlardan sonra çalışacak halim kalmamıştı.

"Teşekkür ederim Rana"

Lavabodan çıktık.. Koridoru geçtikten sonra Mert'in bağırmalarını işitip oraya yöneldik.

"Bir daha böyle saçma sapan dedikodularla uğraşana yapacağım muamelede bu herkes işinin başına...!"

Sevdiğim adam beni savunmuştu...
Uzun uzun Mert'e baktıktan sonra tekrar yanağımda hissettiğim ıslaklıkla hızlı adımlarla çıkışa yöneldim.

Biran önce buradan ayrılıp kimsenin olmadığı bir yerde haykırmak istiyordum.
Karşıya geçmek için adım attığımda Mert'in sesiyle arkama döndüm...

"Ayşin Dikkat et..!"

Fren sesiyle hissettiğim acı yere düşmeme sebep olmuştu. Göz kapaklarımı tutamamış acının etkisiyle kapatmıştım.

Duyduğum tekşey sevdiğim adamın bağırışlarıydı.

"Çabuk çabuk ambulansı arayın çabuk...!
Ayşin beni duyuyor musun korkma hiçbir şey olmayacak..! Ben burdayım buna izin vermiycem duyuyormusun vermiycem..!"

***
Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen :)