Kayıp Duygular #Wattys2017

7.BÖLÜM

Duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç
Dokunmuyorsun bana
Sen gibi bir şimşek çakıyor
Tam kalbime düşüyor yıldırımı
Ben gidiyorum...

Ö. ASAF

Ayşin'den

Rüyadamıydı yoksa kabusmuydu bu. Acıyan gözlerle evlenmek istediğini söylüyordu."sevdiğim adam"

Ne zamandan beri sevdiğim adamdı? Ne zaman kaybolmaya başladım o mavinin hiç bilmediğim tonunda?

Evet seviyordum ben bu adamı.İtiraf ettim tamda o an kendime..! Ama bana acıması, farkında olmasa da, canımı daha çok yakıyordu. Her kızın hayali olan bu an benim üzülmeme sebep oldu...!

Düşünceli bir halde Mert'e bakarken, tekrar konuştu.

'Benimle evlenir misin? "

Bugün kulaklarımda, aklımda, kalbimde bana oyunlar oynuyordu sanki ...

Mert'in benden bir cevap beklediği apaçık ortadaydı. Onu Seviyorum ama bu şekilde olamazdı.Çünkü beni sevmiyordu.

Sırf beni korumak için onun hayatını mahfetmesine izin veremezdim.Her sabah pişmanlıkla uyanmasına da. Üstelik ben onu haketmiyordum..!

Mert'in o derin mavilerine bakıp konuşmaya başladım.

Ben böyle bir şey istediğimi düşünmüyorum. Evlilik zaten bana göre değil, üstelik biz yapamayız.

Ne çok isterdim halbu ki, beni sevdiğini söyleyip bu teklifi yapmasını..!

**

Mert'ten

Ben birine karşı ilk defa böyle şeyler hissetmişken rededilmiştim.

Ayşin'e ne kızabilirdim nede kırılabilirdim. Sonuçta o bana bir söz veya ümit vermemişti. Sadece

Kusura bakma.

Diyebilmiştim. O sırada irem elinde poşetlerle mutfağa geldi.

"Abicim erken gelmişsin" dedi.

Yaklaşıp alnına bir öpücük kondurdum. Ve konuşmaya başladım.

Evet birtanem biraz dinleneyim dedim. Neyse ben odamdayım...

Mutfaktan çıkıp odaya doğru ilerledim.

Odaya girdiğimde ikindi ezanı okunuyordu. Seccadeyi serip namaza durdum.

Namazımı bitirdikten sonra Duama başladım.

"Allahım, herşeyin hayırlısını bilen sensin. Bana indireceğin hayra o kadar muhtacım ki...
Yalnız gönlüm Ayşin diyor. Hayırlısını o eyle.Amin"

**
Ayşin'den

Uyku tutmadı bir türlü. Burada kalmam ne kadar doğruydu. Özellikle dünden sonra. Tavana bakıyor bu düşüncelerden sıyrılmaya çalışıyordum.

O sırada sabah ezanı okunmaya başladı.
Öncedende duyardım ama ilk defa bu kadar huzur veriyordu bana. Nasılda mükemmel. Ruhumun buna ihtiyacı varmış gibi...!