9.BÖLÜM

2.2K 154 6
                                    

Ayrılık kapıyı çalıyor açma..
Biraz daha düşün zamanımız var...!

(ANONİM)

Mert'ten

Ayşin hızla şirketten çıkarken ben gelmeden öncede bişeler olduğunu anladım.

Hızla şirketten çıkıp  peşinden gittim. Ona doğru gelen arabayı faketip uyarmak için seslendim  ama artık çok geçti.

Araba fren yaptı ama bu geç bir fren oldu..!
Ayşinin narin bedeni yere yığıldığında hızla yanına koşup çaresizce bağırmaya başladım.

Çabuk çabuk ambulansı arayın çabuk...!
Ayşin beni duyuyor musun? Korkma hiçbir şey olmayacak..! Ben burdayım buna izin vermiycem duyuyormusun vermiycem...!

Ambulansın gelmesi beklerken bir yandanda ayşinin nabzını kontrol ediyordum.

Allahım yalvarırım onu bana bağışla...
Ayşin'e bir şey olmasın yalvarırım...!

Her geçen dakika Ayşin'in ellerimden kayıp gitmesine sebep oluyor ve ben bu  durumda birşey  yapamıyorum.

Ambulansın gelmesiyle olay yerinde yapılan müdahaleyle birlikte sedyeye aldılar.

Bende Ayşinle birlikte ambulansa bindim. Hastahaneye geldiğimizde acil servise alıp müdahaleye başladılar...

**

Telaşla ameliyathaneden çıkan hemşire endişelendirmişti beni...

Ne oldu? A-ayşin nasıl? İyi deme ..!

"İç kanamasını durduramıyoruz. Acil " AB Rh (-)" kana ihtiyacımız var..!

Ne benim nede İremin kanı uyuyordu. Zor bulunan bir kan grubu olduğu için hastahanede yoktu o telaş halinde telefona sarılıp herkesi aramaya başladım.

Ayşin'e kavuşamadan böyle gitmesine izin veremezdim.o  daha çok gençti Allahım haşa asilik yapmıyorum. Allahım yardımını esirgeme..!

İrem'i arayıp olanları anlatım oda hastahaneye geldiğinde sıkıca sarılıp ağlamaya başladı..

Artık geçen her saniye biraz daha ölüme yakınlaştırıyordu Ayşin'i.. İrem'i ameliyathamenin önünde bırakıp dışarı çıktım duvarlar üzerime geliyor nefes alacak yer arıyordum.

Telefonumun çalmasıyla ümitlenip açtım...
Arayan babamdı. Olup biteni anlattıktan sonra

"acil AR Rh (-) kan bulmalıyım dedim"

Omuzumda hissettiğim elle geriye dönüp telefonu kapattım.

Karşımda ellili yaşlarda, gözlüklü ve saçının kenarları beyazlamış, doktor olduğunu düşündüğüm adam konuşmaya başladı.

"Benim kanım uyuyor ben veririm..! "

****
Enson annemin cenazesinde bukadar güçsüz olduğunu hissetmiştim. Şimdi aynı hisler sevdiğim kadın içindi...

İki saat olmuştu ameliyat başlayalı.ameliyathane kapısı açıldığında çıkan hemşireye sorularımı yöneltmeye başladım...

Kayıp Duygular #Wattys2017Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin