Sabah her uyandığınızda yatakta biraz daha kıvranıyorsanız sizde bizdensiniz.
Acının ve aşkın adına yüzlerce şiir yazdım.Ne oldu ?
Acım hayla yerinde,aşk ise elimi uzattımda yakalayabileceğim kadar yakında.
Bu sabahta yatağımdan kalkmadan sigarama sarıldım.Paketten bir tane çıkardım.Dudaklarımın arasına koydum ve çakmağı yaktım.İçime derince çektim.İlk dumanımı almıştım biraz olsun rahatladım.Ve yataktan kalktım uzun koridoru yavaş yürüyerek mutfak sonrasında ise balkona ulaştım.Sigaramdan derin bir duman daha aldım.Hava soğuktu.Evde kimse yoktu bu gün herkes bir yerlere gitmişti.Çay'n altını yaktım ve tuvalete doğru yöneldim.
İkinci sigaramı yaktım.Oturdum ve düşünmeye başladım.Evet fazla düşünen bir insandım.Hiç bir şeyim yoktu ama her gün düşüncek bir şey buluyordum.Bu günde sıradan bir gündü.Bu gün ortalama 300.000 insan ölücek.Ve ortalama dakikada 300 bebek doğuyor.Ama hiç biri bizim umrumuzda değil.Bu günde diğer günler gibi aynı siyasetçiler konuşuyor onların koyunları izliyor.Şairler bu günde yazıyor.Gazeteciler demir parmaklıklara atılıyor.Eylemler bu günde sürüyor.Ve biz bu günde nefes alıyoruz..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bir Yalnızlık
PoesíaGecem gündüz,gündüzüm gece.. Kaybettiğim noktayı geçeli çok oldu.O yüzden onun anısına ve acısına yazmaya devam. En azından her gün yeniden ölmeyi bırakana kadar artık yeniden ayağa kalkamayana kadar..
