Yoruldum.
Artık boşa sevgimi yıpratmaktan.
Boşuna heveslenmekten.
Boşuna derdimi paylaşmaktan.
Kimsenin derman olmamasından yoruldum.
Evet yoruldum.
Artık içten sarılmamaktan.
Öpüşürken duygu hissetmemekten.
Onu gördümde içimin pırpır etmemesinden yoruldum.
Artık istiyorum ki.
Elini tuttuğumda kalbim çıksın yerinden.
Gözlerinden öptüğümde dudaklarım hissetsin.
Ve en çokta sevilmek istiyorum.
Sokakta tanıdığım herhangi biri veya internetten tanıstığım biri tarafından sevilmek istiyorum.
Beraber saatlerce önümüzdeki ağaçtan sıkılıp son baharın bahane edildiği o yaprağı izlemek istiyorum.
Ben artık elleri küçük ama beni sarabilen yeni birini istiyorum.
Belkide hepsi bahane sadece eskiyi hatırlamak istiyorum.
Ama sorun eskiye gidemiyorum.
Acılar çok fazla üzüntüler çok fazla.
Gitsem göz yaşında boğulup ölürüm.
Gidemiyorum işte..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bir Yalnızlık
PoesíaGecem gündüz,gündüzüm gece.. Kaybettiğim noktayı geçeli çok oldu.O yüzden onun anısına ve acısına yazmaya devam. En azından her gün yeniden ölmeyi bırakana kadar artık yeniden ayağa kalkamayana kadar..
