Binalar yıkıldı üstüme,seninleyken sensiz olduğum her saniye.. Depremler gördü yüreğim.Kimsenin sağ çıkamayacağı türden depremler,yer yüzünde görülmemiş depremler geçti yüreğimden.Yıkıldım,beni yıkan depremler değildi.Beni yıkan şey,tüm sarsıntılar bittikten sonra elini görmediğim zamandır.Bu benim küçük bütçeli kaybedişimdi.Bu kaybın dönüşü yok,bu yıkım son.En büyük depremimdin sen.Büyük sarsılmışım,yıkıldığım yerde kaldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bir Yalnızlık
PoesíaGecem gündüz,gündüzüm gece.. Kaybettiğim noktayı geçeli çok oldu.O yüzden onun anısına ve acısına yazmaya devam. En azından her gün yeniden ölmeyi bırakana kadar artık yeniden ayağa kalkamayana kadar..
