Geceleri sabahın habercisiyim şu sıralar.
Buralar da horozlara gerek yok her sabah hıçkırıklarımla uyandırıyorum şehri,
Sahi sesim oralara geliyor mu?
Gözlerimin sebepsizce dolması neden bilmiyorum.
Eskiden olsa bilirdim.
Şimdi neden uyuyamıyorum bilmiyorum.
Eskiden olsa uyurdum en kötü annemin yanına giderdim uyuturdu beni sevgi doldururdu damarlarıma huzurlu olmazdı belki ama uyurdum.
Şimdi ne oldu bunca mesafe düşman mı bize?
Yada bunca yol engel mi sevgimize?
Ne oldu da küstük hayata ne oldu da küstün bana?
Ben gece olsam sen gündüz,
Ben güneş olsam sen ay,
Ne oldu da bu kadar imkansızlaştı her şey.
Hangi kaldırımda ki taşa takıldın da kanadı dizin.
Yoksa benmiydim o taş.
Bana mı takıldı kalbin ben mi kanattım kalbini,
Halbuki sarmaya razıydım tüm yaralarını.
Sen benim sigara izmaritinden öptüğüm kadın,
Sen evimdeki odaları hayal kurdurtan kadın,
Bu kadarmıydı bizlik bu kadarmıydık biz?
Gündüzleri haram oldu da geceleri de boğazım tıkanıyor.
Fotoğrafına bakmasam özlem baksam acı,
Hangisini seçsem daha az acır?
Hayallerimin tarifine muhtaç kaldığım.
Ne zaman gelsen bu özlem yakamı bırakır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bir Yalnızlık
PoesiaGecem gündüz,gündüzüm gece.. Kaybettiğim noktayı geçeli çok oldu.O yüzden onun anısına ve acısına yazmaya devam. En azından her gün yeniden ölmeyi bırakana kadar artık yeniden ayağa kalkamayana kadar..
