Bilmiyorsun,
Sen,gittin gideli sakallarım uzadı.
Bileklerim boş değil artık.
Merak etme vicdansızca kesmiyorum bileklerimi,
Sadece dolduruyorum bileğimdeki boşlukları.
Kesiklerim bedenim de değil.
Ruhum da ki kesiklerden vücudumu kaplayan bir dövme yapabilirdim.
Lakin sevmiyorum bir yeri doldurmayı,
Hayır,artık olmaz!
Dolduramam bir kez daha,bunu kaldıramam inan.
Altın da kalırım.
Zaten artık ayaklarım bile isyan içerisindeler.
Zayıf ve bitkin bedenimi ayakta tutmakta zorlanıyorlar.
Sen gitmeseydin.
Duygularım,yerine sakallarımla oynardın.
O na'dır isyanım.
Neden geç çıktı sakallarım.
Ayağını bastığın da toprağıma,çiçekler açacağına sakallarım çıksaydı.
Şimdi böyle bir tarafı eksik kalmazdık belki.
Aşkın yanına çılgınlık ne kadar yakışıyorsa,
Sen de benim yanıma o kadar yakışmıştın.
Bir nedeni yok.Gittin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bir Yalnızlık
PoésieGecem gündüz,gündüzüm gece.. Kaybettiğim noktayı geçeli çok oldu.O yüzden onun anısına ve acısına yazmaya devam. En azından her gün yeniden ölmeyi bırakana kadar artık yeniden ayağa kalkamayana kadar..
