Biz başlamıştık bayan.
Yaşarken çaresizdik.
Ayrıyken yalnızdık.
Biz yan yana geldiğimizde sadece biz olabildik.
Belki'de.
Biz hiç biz olmadık.
Artık ne biliyorsun,bilmiyorum.
Ama ben durgunlaştım.
Belkide gözlerimden oluşan denizi geçip,gitmelisin.
Bilmiyorum.
Bu aralar çok yalnızım bayan.
Yalnızlığımdan şikayetçi değilim.
Sadece senle konuşurken bile seni hissetmiyorum.
Belkide kendini hissettirmiyorsun.
Belki ben seni göremiyorum.
Seni aramaktan yoruldum artık.
Neden hala gitmiyorsun?
Yüzmeyi mi bilmiyorsun bayan.
Hayır biliyorum iyi yüzüyorsun.
Belki'de sadece bir bataklıkta kulaç atıyorsun.
Bilmiyorum bayan,hissetmiyorumda.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bir Yalnızlık
PoesíaGecem gündüz,gündüzüm gece.. Kaybettiğim noktayı geçeli çok oldu.O yüzden onun anısına ve acısına yazmaya devam. En azından her gün yeniden ölmeyi bırakana kadar artık yeniden ayağa kalkamayana kadar..
