Bu gün ağlamayı yasakladım gözlerime,
Gülmeyi emrediyorum beynime her saniye,
Bu gün gülüp,eğlenmeliyim,
Sonra tekrar gülmeliyim.
Bu gün ağlamayı yasakladım gözlerime,
Bu gün ellerim üşümemeli,
Sebepsizce sırıtmalıyım insanların yüzlerine,
Bağırarak şarkı söylemeli ve bu sırada alkollü olmamalıyım.
Bu gün ağlamayı yasakladım gözlerime,
Söz verdim kendime,kendi adıma.
Gözlerim dolmıyacak ve çenem titremicek,
Bu gün ağlamak yoktu benim bu titrek bedenime.
Bu gün ağlamayı yasakladım gözlerime,
Bir adımda bir yıl kaybolan kadınlara inat.
Bu gün tuzlu su değmeyecekti yüzüme,
Bu gün dağnık olmayacaktı saçlarım.
Bu gün ağlamayı yasaklamıştım gözlerime,
Yapamadım.Ağladım yine çenem titreye titreye.
Ellerim buz tutmuştu adeta.
Gözlerimden akan tuzlu suda boğulmuştu ruhum bu gün de...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bir Yalnızlık
PoesíaGecem gündüz,gündüzüm gece.. Kaybettiğim noktayı geçeli çok oldu.O yüzden onun anısına ve acısına yazmaya devam. En azından her gün yeniden ölmeyi bırakana kadar artık yeniden ayağa kalkamayana kadar..
