Geceyi güneş ettiğim bir gün acılarımı sarabilecek kadar sev beni,
Rakı bardağını tokuşturduğum mermerden seslenecek kadar.
Alkolik bir gece de silüetini görebileceğim kadar sev beni,
Sarhoşluğuma aldanmadan benim olabilecek kadar sev.
Sen seveceksin de ben seni mi izleyeceğim.
Öküz olmamalıyım bu ilişki de sen beni severken izlememeliyim.
Ben de seveceğim elbet seni,
Senin bardağına da rakıyı dolduracağım.
Sen olmasan da aklımın bana hayal kurdurtacağı kadar sevmeliyim seni,
Yan yana uzanırken manzaram sen olmalısın o kadar.
Ellerin elimdeyken parmağıyla elimi okşuyorsa seviyor diyecek kadar sevmeliyim seni,
Gözünle göremeyeceğin kadar ufak ayrıtılara yüreğim takılarak sevmeliyim.
Şiirler yazmalıyım vücudundaki atomlara kadar.
Gözlerini,ellerini,gülüşünü,kaşlarını,kirpiklerini,dudaklarını yüzündeki kırışıklıkları bile ezberlemeliyim.
Unuttuğum bir yer olursa hafifçe dokunup işaret etmelisin.
Görebildiğim kadar hissedebildiğim kadar beynime kazımalıyım seni.
Belli olmaz belki bir gün, geceyi beraber güneş etmeliyiz.
Yan yana iki sandelye belki de çift kişilik bir çadır.
Gecenin yıldızlarını sabah kuş seslerine çevirmeliyiz.
Belki de geceyi,sabah etmeliyiz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bir Yalnızlık
PoesíaGecem gündüz,gündüzüm gece.. Kaybettiğim noktayı geçeli çok oldu.O yüzden onun anısına ve acısına yazmaya devam. En azından her gün yeniden ölmeyi bırakana kadar artık yeniden ayağa kalkamayana kadar..
