"G-gördün mü? S-sehun uyumuyormuş?!"
Ekrana şaşkınlıkla bakıyordum. Resmen kalbim duracak gibiydi. Ellerim titriyordu.
"Tanrım.."
"Gördün değil mi Luhan? Jongin onu öptü ve Sehun uyanıkmış. Tanrım.."
"Bunu ben de beklemiyordum bebeğim."
"Şuan o kadar mutluyum ki ne istersen yapabili- Ah hayır Luhan öyle bakmayı kes. Başka bir şey istemek zorundasın."
"Ama Baek.."
"Sahnede ayakta durabilmek istiyorum."
"Ben buna dayanabilirim."
"Huh?"
"Senin yerine o acıyı çekebilirim."
"N-ne demek bu?"
"Yani diyorum ki-"
Yeterince utandığım için daha fazla konuşmasına izin veremezdim. O yüzden hızla dudaklarına yapıştım. Ama bu durumun onu daha fazla kışkırtacağını nereden bilebilirdim ki?
Belimi sıkıca kavrayıp kendine çekti. Dudakları hala dudaklarımdayken kontrolü sağlayamıyordum. Kendimi ona bırakmaktan korkuyordum. Dokunuşlarını hissetmek direnme gücümü kırıyordu.
"Luhan.. Lütfen.."
Mırıldandığımda yavaşça durdu ve sıkıca sarıldı.
"Üzgünüm sevgilim. Gerçekten istemediğini göremedim. B-ben.. Yani sadece.. Her neyse.."
"Luhan.."
"Uyuyorlar. Biz de uyuyalım hm?"
Ekranı indirip bilgisayarı yere koydu ve beni kucağından indirmeden uzandı. Sarıldığı için istemsizce üstüne uzanmıştım. Tek kelime edemiyordum. Ne desem de anlamsız olacakmış gibiydi.
Bir elini sırtımda diğerini saçlarımda gezdiriyordu. Kalp atışları, kokusu, dokunuşları ve sevgisi ondan uzak durmamı zorlaştırıyordu. Ama hiçbir şey yaşanacak olası bir ilişkiden korkumu azaltmıyordu.
"Luhan.."
"Hmmmm?"
"Uyumuyorsun numara yapma."
"Uyuyacağım bebeğim."
"Luhan ben.. Ben seni istiyorum."
"Huh?"
"Sorun sen değilsin. Sorun benim korkum."
"Nasıl yani?"
Yavaşça doğrulup gözlerime baktı. Söylemek bile beni utandırıyordu ama bilmeye hakkı vardı. Onu istemediğimi düşünmesi kalbimi kırıyordu.
"Luhan ben korkuyorum. Yani tahmininden daha çok korkuyorum. Ben.. Yani şey.. Benim.. İlk sevgilimsin.."
"Ne? Gerçekten mi?"
"E-evet.. Senden önce kimse olmadı. Yani idollere olan hayranlığım dışında. Ben ilk defa böyle hissediyorum. Sana dokunmak istiyorum ama bu beni korkutuyor. Sadece biraz zamana ihtiyacım var. Bana yardımcı olur musun?"
"Bebeğim bunu bana daha önce söylemeliydin. Çok üzgünüm."
Sıkıca sarıldığında kalbimdeki tüm endişeler yok olmuştu. Beni anlayacağını ve ona güvenebileceğimi biliyordum. Bu yüzden içim rahatlamıştı.
Luhan bir şarkı mırıldanmaya başladığında gözlerimi kapadım. Onun sesi huzur veriyordu..
Gözlerimi açtığımda çoktan sabah olmuştu. Ne zaman uyuduğumun farkında bile değildim. Luhan'ın elleri saçlarımda geziniyordu.
