Shipper ✓

25. Bölüm

"Buna izin vermem Lu!"

"Sadece tek gece kalsam? Onunla konuşup sorunları çözmek istiyorum."

"Onunla normal zamanda da konuşabilirsin. Baekhyun'a kötü davranıyorsun. Onun desteğimize ihtiyacı var bu yaptıklarına değil. Şuan buna izin veremem. Odamı değiştirmeyeceğim. İkna edebiliyorsan onu yanına çağır."

"Çok inatçısın Chanyeol. Tamam izin verme!"

Dışarı çıkacaklarını anlayınca kendimi banyoya attım. Gerçekten neler çeviriyordu bu? Benimle aynı odada kalıp ne yapacaktı? Korkutup kaçırma planları yapıyor olabilir mi?

Kararımı vermiştim. Onun gözüne batmamak için kontrol altına almaya çalıştığım hayranlığımı serbest bırakacaktım. Kendim olacaktım. Gerçekten hissettiğim gibi davranacaktım.

Onlar döndükten sonra salona dönüp Sehun'un yanına oturdum ve onu izlemeye başladım.

"Biliyor musun Sehun?"

"Huh? Neyi?"

"Makyajsız daha iyisin."

"Teşekkür ederim Baek."

Kolunu omzuma atıp beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı. Bayılacak gibi hissediyordum. Gerçekten bu his dayanılmazdı.

"S-sanırım öleceğim Sehun. T-tanrım.."

"Bu hallerin çok tatlı biliyor musun?"

"Yixing'e katılıyorum. Kesinlikle bu hallerin çok tatlı."

"J-jongin.. B-böyle yapmayın."

Göz ucuyla Luhan'a bakıyordum. Bakışlarındaki öfke ve nefret zirveye ulaşmıştı. En sonunda dayanamadı ve ayağa kalktı.

"Bu fanboy triplerinden kurtul artık! Sen bir idolsün! İdol gibi davran! Gerçekten çok sıkıcı olmaya başladı!"

Sinirle kapıya doğru yürüdüğünde Sehun'un hafif kahkahasını duydum. Dönüp ona baktım ve Luhan çıkmadan peşinden gidip onu zorla odaya sürükledim. Resmen üstün bir güç gelmiş gibiydi.

İçeri girer girmez kapıyı sertçe kapattım ve Luhan'ı odanın ortasına savurdum. Gözlerimde biriken yaşların akmaması için Tanrı'ya dua ediyordum.

"Yeter artık Luhan! Neden bana böyle davranıyorsun?"

"Nasıl davranıyorum?"

"Kötü! Sürekli tersliyorsun. Bana nefretle bakıyorsun. Neden beni bir türlü kabul edemiyorsun. Neden aranızda istemiyorsun?"

Öylece yüzüme bakıyordu. Duygusuzca..

"Böyle bir şey yapmıyorum."

Alaycı bir ifadeyle konuşup arkasını döndüğünde omuzlarından tutup kendime çevirdim. Gözlerimi gözlerine dikip bir kez daha sordum.

"Benden neden nefret ediyorsun?"

"Öyle bir şey yok."

"Yeter artık! Söylesene lanet olasıca. Hepinizi ne kadar sevdiğimi görmüyor musun?! Arkadaşlarını benden mi kıskanıyorsun!?"

Ellerimi itip bu kez o omuzlarımı kavradı ve beni sarstı.

"Görüyorum tamam mı! Görüyorum! Lanet olsun ki hepimizi çok seviyorsun. Evet kıskanıyorum salak! Ama senin sevgini kıskanıyorum! Seni kıskanıyorum! Oldu mu?! Öğrendin rahat ettin mi!?"

"N-ne?"

Beni sertçe itip bedeniyle dolabın arasına sıkıştırdı. Duyduklarımın şokuyla tek kelime edemiyordum.