Hayallerim Kadar Büyük

HKB_21

  Yol alırken hatırladığım şeyle çığlık attım ve “Nereye gideceğimize karar vermiştim ben” dedim.

  Bu çığlığı beklememesine rağmen bozuntuya vermeden kullanmaya devam edince “Lütfen ama” dediğinde başını bana döndürüp bir baktı. Öyle bir bakış atmışım demek ki arabayı kenarı çekti.

  “Nereyi istiyorsun bakalım?” dediğinde gülümsedim.

  “En son küçük çaplı ağlama krizi geçirdiğim ama 5 yıl önce hep gittiğimiz yer desem?” dediğimde gözleri şaşkınlıkla büyüdü.

  “Ciddi misin?” dediğinde kıkırdadım.

  “Sanırım hazırım” dediğimde “Test etmekte fayda var” dedi hafif kırık sesiyle. Gene geçmişi hatırlamıştık, ben ne kadar bunu istemesem de.

  “Harika olacak sosisim” dediğimde kahkaha attı ve “Birkaç gündür demiyordun özlemisin sanırım” dedi kıkırdamalarının arasında.

  “Hadi ama yol alsak?” dediğimde arabayı çalıştırdı ve u dönüşü yaparak kalp atışlarımı hızlandıran yere doğru gitmeye başladık.

 

  Kapısında dikilmeye devam ederken bana güç verircesine elimi sıktı ve beni içeriye doğru çekti. Nefesimi tutmadan derin nefes aldım ve gözlerimin dolmasını aldırmadan kokuya odaklandım. Burasını hiç değiştirmemişlerdi. Her zamanki yerimize doğru ilerlerken bu sefer elini ben sıktım.

  Durup bana döndüğünde ağladığımı sandı ama aslında ağlamıyordum. Bu sadece özlemdi. Acı vermiyordu artık. Gerçekten.

  Geri dönmemiz için hamle yaptığında durup gitmesini engellemiş oldum.

  Bana baktığında zorlukla “Oturalım mı?” dediğimde başını sallayıp masamıza doğru ilerledi. Oraya gelip oturduğumuzda gözyaşlarım durmuştu artık.

  Sadece etrafa bakıyordum. Ve Denize. Sosisime. Birden yüzüme bir gülümseme yayıldı ve Deniz’e sarıldım. Kollarını belime doladığında midemdeki karıncalanmayı bastırmak istercesine Denize daha sıkı sarıldım. Omzunda birkaç kez kokusunu çektikten sonra geri çekildim.

  “Yazlığa da gidelim. Ciddiyim” dediğimde gülümsüyordu.

  Kahkaha atarak “Hiçbir şeyi buradaki görüntüne değişemem. Seni çok… çok “ dedim. Duraksadığımda nefes almama izin verircesine bekledi.

  Derin nefeslerin ardından “Özlemişim” dedim.

  Kalbimin hızlanan atışını umursamadan “Hala inanamıyorum. Sen benim yanımdasın. Benim ya, benim” dediğimde elleriyle dudaklarımı susturup “Sen de benim yanımdasın” dedi.

  Tamamlattırmadan susturdum ve “Ben zaten hep senin yanındaydım” dedim.

  “Bitirmeme izin var” dediğimde beni umursamadan bana iyice yaklaşıp yüzlerimizi aynı hizaya getirdi.

  “Seni seviyorum, çok, çok seviyorum” dediğinde dudaklarım artık gözlerime kadar kıvrılmış durumdaydı.

  Benim şok etkisinden çıkamadığımı görünce “Seni seviyorum Ela” dedi tekrardan. Gözlerine derin derin bakıp gülümserken “Rüyadayım değil mi?” dedim.

  Bunun üzerine kahkaha basarken benden uzaklaşmış oldu ve birkaç derin nefesle olayı tamamladım. İlk oturur pozisyonumuzu aldığımızda başımı omzuna koydum ve o da kolunu diğer omzuma doğru attı. Söylediğimiz içeceklerle sessizliğe gömüldük.

 

  Bugün mükemmeldi, fevkalade, şahane, en önemlisi de artık iyileşmeye başladığım günlerden biriydi.