Chapter 14

43 1 0
                                    

“Ayis! May gagawin ka ba? Samahan mo naman ako sa grocery, inutusan kasi ako ni Mama eh.” Pag-aaya ni Demi

“Sige, wala din naman akong gagawin ngayon.”

“Thanks!!!!”

.............

“Hindi ko inaasahan napakaraming tao ngayon.” Sabi ni Demi na pagod na pagod

“Kaya nga, grabe nakakapagod. Ang dami mong pinamili, mabuti nalang at sinamahan kita.”

“Kaya nga! at dahil sinamahan mo ako, let’s grab something to eat? My treat. Hehe.”

“Oh sure! Hindi ako marunong tumanggi sa grasya Hahaha”

Habang naglalakad kami, may tumatakbo na lalaki at nakabangga si Demi at nahulog ang mga dala niyang grocery.

“Waaaaaaa”*boogsh*

“Demi!”

“What the—” Tumingin si Demi dun sa lalaking nakabangga niya*

“S-sorry, hindi ako tumitingin sa dinadaanan ko. Are you okay? Can you stand?” Sabi nung lalaki habang inaabot niya ang kanyang kamay kay Demi

“Y-yes, I’m fine. Naku ang groceries ko!”

“Sorry talaga. Tulungan na kita.”

“T-thank you.”

“Gwapo siya ha. Ohhh, si Demi, she’s blushing... hahaha.”

“I’m sorry talaga.”

“Ayos lang. Wait, aren’t you in a hurry? You we’re running right?”

“Now that you mentioned it,”*tumingin sa relo niya*“Waaaa, I’m late! Sorry ulit ha. Pasensya na talaga.”

“Oh. Hindi lang siya gwapo, he is also kind. Just like Demi’s type. Ohhhh! I can sense something.Hihihi”

Tuluyan na ngang umalis yung lalaki at talagang nagmamadali siya. Habang naglalakad kami papunta sa McDonalds napansin ko na parang iba ang kinikilos ni Demi, kung sa iba normal lang iyon, pero matagal ko na siyang kilala kaya alam ko kung merong iba sa kanya.

 

 

[DEMI’S POV]

Naalala ko na naman ang nangyare last year. Nung pagkagaling ko sa Cram School.

“Umuulan? Akala ko sabi sa news walang bagyo. Wala pa naman akong dalang payong.”

“Here. You can use mine” Iniabot nung lalaki yung payong niya sakin

“I-its alright”

“Plastic lang naman ito kaya you can throw it away after.”

“Ayos lang ako. Salamat.”

“But it looks like you’re about to collapse.” Inilagay ang payong sa kamay ko

“Titigil din ang ulan mamaya. So why don’t you cheer up a bit?” pahabol pa niya

Pagkasabi niya nun tumakbo na siya sa ulanan. Sobra akong nagulat sa ginawa nya. Bakit naman niya yun gagawin sa taong hindi niya kakilala. Ibibigay niya ang payong niya sa iba tapos siya itong sasayi na lang sa ulan? Nababaliw na yung taong yun? Pero pero....

Since then it’s been a one-sided love. I don’t know how and I don’t know why... bsta all of a sudden nahulog na lang ako bigla sa kanya, diba ang babaw ko? Nagkagusto ako sa isang taong hindi ko kilala, sa isang taong nagbigay lang ng payong. Ewan ko ba kung bakit basta biglang ganito na lang ang naramdaman ko.

LOVE, PROMISE, FOREVERTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon