my big love

chapter5

صورتش و آورد جلو تو چشمام نگاه کرد لبامون باهم یک اینچ فاصله داشت و من بدنم از کار افتاده بود و نمی تونستم تکون بخورم و خشکم زده بود
"رنگ چشات عوض شده"
با گفتن این حرفش تمام تنم لرزید احساسی که این همه سال تو قلبم زندانیش کرده بودم تو یک لحظه آزاد شد و تمام وجودم رو فرا گرفت و من سعی کردم انکارش کنم
"من نمیفهمم چی داری میگی بذار من برم"
هولش دادم و دویدم سمت در و قفلش رو باز کردم هری با خونسردی خندید و اومد سمتم و گفت
"میدونی که نمی تونی فرار کنی"
داشتم از پله ها پایین میومدم که پام پیچ خورد و افتادم
"مارگاریتاا حالت خوبه؟ببخشید نمی خواستم بترسونمت"
هری گفت ومنم از فرصت استفاده کردم و گفتم
"آی آره خوبم شانس آوردم دو،سه تا پله بود
می شه منو ببری خونه ی سوفیا"
بالاخره قبول کرد و من رو برد خونه ی سوف،سوفیا از استرس خوابش نبرده بود و تا ماشین من رو دید در رو باز کرد و وقتی دید هری من رو بقل کرده چشاش گرد شده بود و پرید به هری
"چیکارش کردی تو"
من آرومش کردم و گفتم که چیزی نشده هری من رو برد تو خونه و وقتی داشت می رفت گفت
"فکر نکن بیخیال شدم حتی اگه پسرا یا تو انکار کنید من بازم بیخیال نمی شم"
داستان رو برای سوفیا تعریف کردم باورم نمیشه اون منو یادشه اون شب وقتی اسمم رو ازم پرسید مطمئن شدم که منو یادش رفته و بچه ها هم بهش چیزی نگفتن یاد گذشته افتادم
**فلش بک (5 سال پیش)**
"سلام هری خوبی"
"خوبم تو خوبی مارگاریتا"
"آره هنوز با لنا قهری"
"من قهر نیستم ما باهم بهم زدیم"
هری گفت
"باشه حالا چرا عصبانی میشی، هری میشه یه چیزی بگم"
"بگو"
"هری من دوست دارم"
"چییی!!"
هری از تعجب چشاش گرد شده بود
"چیه مگه چیز عجیبیه"
با اعتماد به نفس گفتم
"نه فقط تو سنت کمه"
"اولا من هم سن لنام و تو 19سالته یعنی فقط چهار سال بزرگ تری دوما منو با لنا یا دخترایی که باهاشون دوست بودی مقایسه نکن من با اونا فرق دارم"
این و گفتم و از این که احساسم رو بهش گفتم پشیمون بودم
"مثلا چه فرقی مگه لنا چیکار می کنه"
"بخشید ولی نمی تونم اینو بگم"
اگه کارایی رو که لنا می کنه رو بگم از دستم خیلی ناراحت میشه اون به من اعتماد کرده و اون حرفا رو زده من نمی تونم بگم و از این به نفع خودم استفاده کنم
"بخشید هری ولی با این حرفا به جایی نمی رسیم خداحافظ"
.
.
.
رای و نظر یادتون نره