when the badboy saved you. (HERSCHRIJVING)

Hoofdstuk 11

Pov Fay

"Nee!" Ik smeek hem. "Ik doe alles wat je wilt. Als je dit niet doet." Hij schud zijn hoofd. "Je bent te ver gegaan." Ik zucht. "Zo erg was het toch niet?" Tranen vormen zich in lijn ogen. Hoe kon ik zo dom zijn? Ik wist dat het fout ging aflopen.

"Ik vond het ver genoeg." Een luide klik galmt door de kamer. "Alsjeblieft? Ik smeek je." Tranen rollen over men wangen. Ik kan niet anders dan huilen. Ik verdien dit leven niet.

"Nee, jij kan dit leven niet aan. Jij mag niet leven. Je bent gemaakt om vermoord te worden." Ik schud men hoofd. "Nee. Stop." Ik ren naar het kastje. Ik moet die gsm hebben.

"Zoek je dit?" Blake heeft de gsm in zijn handen. "Geef hier!" Schreeuw ik. Ik ren naar Blake en spring naar de gsm. Hij trekt net op tijd weg. "Geef." Ik strek men hand. "Alsjeblieft?" Ik knipper met men ogen. Hij kijkt me aan. Ergens zie ik in zijn ogen dat hij dit niet wilt doen, maar dag hij moet.

"Blake? Van wie moet je dit alles doen?" Hij slikt. "Niemand?" Ik schud men hoofd. "Vertel, ik luister." Ik ga op het bed zitten. Blake komt naast me zitten, het pistool ligt naast hem. Volgens mij is het nog steeds geladen. "Wil je dit doen?" Hij kijkt me aan. "Ja." Zijn stem klinkt niet zeker. Eerder alsof hij liegt. "Je liegt." Hij schud zijn hoofd.

"Echt, ik wil dit doen. Je bent gewoon niet geschikt om te leven." Ik schud men hoofd. "Waarom heb je me mee genomen?" Hij kijkt me aan, zijn ogen zijn donker en zijn haren zitten warrig. Het maakt me bang. "Da heb ik al gezegd." Sist hij kwaad. "Maar waarom doe je dit? Het brengt niks op?" Ik kijk naar men handen, om hem niet te hoeven aan kijken.

"Fay, hou op. Je bent echt op mijn zenuwen aan het werken." Hoe kan iemand dit nu doen? "Vind je dit leuk? Want hoe je bezig bent is niet echt de manier om een groot ego te krijgen." Zijn adem gaat snel, niet normaal snel. Alsof hij gaat ontploffen. "Fay, hou je bek." De woorden dringen blijkbaar niet door, de drang word steeds groter om verder te doen.

"Meisjes ontvoeren. Pistolen op zak. Waarom niet ineens zeggen dat je een crimineel bent?" Ik sta op terwijl ik vertel. "Natuurlijk gaan we ook nog dreigen. Moet allemaal kunnen, toch?" Ik kijk naar buiten, niemand te zien.

"Fay." De waarschuwende blik van Blake laten me nl steeds niet beseffen waar ik mee bezig ben. "Of misschien kunnen we zeggen dat je een gestoorde gek bent? Zo zie je er ook uit. Kwaadaardig en irritant. Zoals die ezel." Zijn ademhaling gaat sneller dan ooit. Zijn kaaklijn staat strak. Hij doet zo hard zijn best om me niet overhoop te schieten. "IiiAaah!" Ik ben echt de beste in ezels te imiteren.

"Genoeg!" Hij grijpt naar zijn pistool en staat op. Ik zak tegen de muur naar beneden. Nu pas dringt door wat ik deed. Dit is misschien lijn enige kans op redding, de dood. Het kan gewoon niet anders.

"Goodbye Fay." Ik sluit men ogen. Een oorverdovende knal vult de kamer. Een gil ontsnapt uit men mond. "Shht het is ok." Ik open mijn ogen. Daan zit voor me, ik leef? Ik grondig rond in de kamer. Bradley staat in de deur met een pistool in zijn handen, gefocust richt hij op de grond. Ik volg zijn blik, en zie Blake roerloos op de grond liggen.

"Bradley?"

❤️❤️❤️

Heyy!!

Een kort stukje.. Hopelijk is het toch nog ok?

X