when the badboy saved you. (HERSCHRIJVING)

Hoofdstuk 26

Pov Fay

"Wat?!" Schreeuwend en vloekend loopt Daan door de kamer. "Doe nu is rustig!" Roep ik, in de hoop dat hij dat ook echt word. "Rustig?! Fay, mijn beste vriend wou mij vermoorden! Godver!" Ik schrik van zijn reactie. Ik sta op en loop de kamer uit. "Fay?!" Ik loop de trap af, en ga op de bank zitten. Een traan rolt over mijn wang, gevolgd door de andere.

Ik hoor voetstappen, rennen. Dan slaat er een deur toe, terwijl een andere deur openslaat. "Fay?!" Ik zucht. Ik zit gewoon op de bank. Klungel. Ik hoor Daan met veel lawaai naar beneden komen. Ik trek men knieën op, en leg mijn hoofd er tegen aan.

"Fay?" Daan komt naast me zitten en trekt me tegen zich aan. "Ssst. Ik bedoelde het echt niet zo." Ik knik. "Het is ok. Ik schrok gewoon." Ik droog mijn tranen en kijk op. "Ik hou van je." Ik druk een kus op zijn lippen. "Ik ook van jou." Ik glimlach en trek hem in een omhelzing. "Fay." Ik laat hem los en kijk hem aan. "Ja?" Daan zucht zenuwachtig. "Ik ga met Bradley praten." Even stop ik met ademen. Als Bradley weet dat ik aan Daan heb verteld, dat Bradley Daan wou vermoorden. Word ik vermoord.

Ik begin in paniek met mijn hoofd te schudden. "Fay, het is beter dat ik met me praat." In paniek begin ik door de kamer te stappen. "Fay doe kalm." Ik kijk Daan aan, hij kijkt me bezorgd aan. Zoals altijd. "Hij vermoord me als ik weet dat ik het je hebt verteld." Daan grinnikt. Hij staat op van de bank en wandel rustig naar me toe. Als hij bij me is, slaat hij zijn armen beschermend om me heen. "Denk je dat ik dat ga laten gebeuren?" Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ik schud mijn hoofd. "Mag ik dan met hem gaan praten?" Ik zucht. "Als je voorzichtig bent." Hij knikt. "Tot straks." Hij drukt een kus op mijn lippen en wandelt weg.

~ tijdssprong ~

Drie uur. Precies drie uur geleden is Daan weggegaan. Hoe kan het nu zo lang duren? Bradley woont tien minuten hier vandaan? Ik ga kijken. Nee, toch niet. Maar als er iets gebeurt is? Ik ga kijken.

Ik loop de gang in en neem mijn schoenen. Ik pak de jeansvest van Daan en trek hem aan. Ik loop -letterlijk- de deur uit. Ik ontwijk als een professional alles mensen die op straat lopen. Ik krijg allemaal boze blikken. Wees blij dat ik je ontwijk, rot mensen.

Als ik in de straat van Bradley kom, is er opeens niemand meer. Nummer 102. Ok, nu zoeken. Ik wandel langs alle huizen, tot ik bij nummer 102 kom. Ik adem eens diep in en wandel baar de deur. Ik bel aan. Een zenuwachtig gevoel raast door mijn lichaam. Wat als dit verkeerd afloopt? Na een paar minuten bel ik nog eens aan. Weet geen reactie.

Ik kijk door het raam. Niemand te zien. Net als ik nog eens wil aan bellen, hoor ik borden vallen, gevolgd door heel veel geschreeuw. Daan. Daan us in gevaar. Als een gek begin ik aan te bellen en te kloppen op de deur. Ik hoor veel lawaai, maat er komt geen reactie. Ik moet binnen zien te komen. De tuin. Ik ren naar de zijkant van het huis, waar een klein hekje open staan. In mezelf dans ik de Plopdans, uit vreugde, maar ik ren als een gek door het poortje en zoek een weg naar binnen.

Stil trek ik aan de deur die naar de woonkamer lijdt. Als de deur open gaat hoor ik veel geschreeuw en geroep. Ik hoop zo dat dit goed afloopt. Ik volg de geluiden. Een deur, die naar een andere kamer lijdt staat nog open. Ik sluip er zacht naar toe. Ik kijk met grote ogen. Allemaal scherven van borden en glazen zijn verspreid over de vloer.

"Laat Fay hier buiten!" Daan. Ik wil de kamer binnen wandelen, maar ik durf niet. "Je bent een klootzak Daan! Een klootzak!" Bradley's stem klinkt kwaad, woest. "Ik? Jij wou mij vermoorden!" Roept Daan gevolgd door een bord of glas dat kapot word gegooid. Een pijnlijke kreun, van een van de jongens, vult het huis.

Opeens zie ik Daan verschijnen. Hij deinst achteruit, tot hij tegen de muur aanstaat. Een bang gevoel verspreid zich over mijn lichaam. Ik voel gewoon dag er iets gebeurd is. "Bradley, dit kun je niet maken." Ik zie hoe Daan een vuist in zijn gezicht krijgt. Daan zijn ogen vinden de mijnen. Hij kan niks zeggen want hij krijgt nog een klap. Met een luide smak valt hij op de grond.

"Daan!"

🙈🙈🙈

Nieuwe update!!

Hoe gaat ie?
Morgen is het Valentijn, Hands up voor the single people!!

Oke.. Dit was echt een kak hoofdstuk..
Hopelijk ist nog oké :)

Love you guys!!

Xx
~Amber