when the badboy saved you. (HERSCHRIJVING)

Hoofdstuk 34

Pov Fay

"Kendall? Wie is dat wijf?" Ik slik. Ze heeft me gevonden. Maar hoe? En zo snel? "Dat ben ik." Ik rol met men ogen. Dat had hij zelf ook wel door, sukkel. "We moeten hier weg." Fluister ik naar Finn. Hij knikt en draait zich om. "Kom." Ik knik en stap met hem mee. "Ik bel even naar je moeder, op te zeggen dat je hier bent!"

"Nee!" Ik loop naar Kendall en trek de gsm uit haar handen. In volle paniek gooi ik de gsm op de straat. "Mijn gsm!" Gilt Kendall dramatisch. Dramaqueen. Ik kijk naar de gsm, die overreden word door een taxi. Ik zit zo in de problemen. Ik kijk Finn, die moeite doet om niet in zijn lach te stikken, hulpeloos aan.

"Jij." Mijn hoofd schiet naar Kendall, die kwaad naar me toe stapt. Wat zeg ik, kwaad? Nee, woest. "Jij hebt mij gsm kapot gemaakt." Ik slik als ze voor mij staat. "Laat haar met rust." Zegt Finn opeens heel serieus, maar Kendall geeft niet toe. "Kop dicht." Even kijkt ze Finn aan, maar daarna kijkt ze weer naar mij.

"Slet." Een klap in mijn gezicht. Ik had hem niet zien aankomen, dus kwam hij hard aan. Ik leg mijn hand op mijn kaak. Even onverwacht als de klap in mijn gezicht, word ik op de grond geduwd. "Aw." Ik slik mijn tranen weg, het is weer zoals vroeger. Alles is weer zoals vroeger. Waarom kom ik hier ook Kendall tegen?

"Deze verdien je." Ik krijg een harde trap tegen mijn ruggengraat. Een pijnlijke gil verlaat mijn mond. "Kendall genoeg nu!" Ik sluit mijn ogen. De pijn. Deze pijn. Zoveel pijn.

Ik lig nu al even op de grond. Een vijftal minuten, denk ik. "Finn." Kermend doe ik mijn ogen open. Alles is wazig, ik zie drie mensen in de verte met elkaar ruzie maken. Ik vermoed dat het Kendall samen met dat ander meisje is, waarschijnlijk maken ze ruzie met Finn. Finn?!

"Finn." Langzaam ga ik rechtop zitten. "Jij." Kendall komt dreigend op me af gestapt. "Kendall. Uit haar buurt." Sist Finn. Voorzichtig sta ik op. Als ik -na veel geklungel- recht sta, komt Finn weer eens beschermend voor me staan. "Ga weg Kendall." Ze trekt haar linker wenkbrauw op, maar loopt uit eindelijk langs ons heen weg.

"De slet." Kucht Finn en schiet daarna in de lach. Eigenlijk vind ik het totaal niet grappig, opeens duikt zij hier op. Alsof ze wist dat ik hier was. Zou het weten? Zo ja, door wie of wat dan?

"Kijk, de zon gaat onder." Finn wijst naar een open plek, waar allemaal bomen staan. De bomen staan in een grote cirkel, om de drie bomen is er een meter afstand. Tussen twee groepjes van bomen, gaat de zon onder. "Mooi hé?" Finn komt achter mij staan en legt zijn handen op mijn heupen. Ik knik, om te antwoorden op zijn vraag.

Als de zon bijna onder is, draai ik me om. Ik kijk recht in de ogen van Finn. Zijn mooie ogen. Stop. Zonder er bij na te denken draai ik me weg van hem. "Gaan we wandelen?" Ik knik zacht.

Na een tijdje stappen, neem ik twijfelend zijn hand vast. Hand in hand lopen we verder. Verder de nacht in. Zonder te weten wat me eigenlijk te wachten staat.

💋💋💋

Heyy!!!

Jaah.. Eindelijk weer updates.. Het hoofdstuk is er eindelijk tich geraakt, maar ik heb een kleine mededeling :)

Ik ben aan het werken aan een nieuw verhaal.. Ik kan jullie de titel wel al geven..

'Blind Love'

Het word een verhaal in de romantiek :)

Verdere info volgt nog :D

Xx
~Amber