when the badboy saved you. (HERSCHRIJVING)

Hoofdstuk 25

Bradley hierboven ^^

Pov Fay

Het is zover. Ik moet nu naar Bradley. Ik loop achter Bradley aan, ik heb geen idee waar hij naartoe wandelt. Ik heb Daan verteld dat Bradley me wou spreken, maar dat ik alleen moest komen. Natuurlijk wou hij eerst mee, maar ik heb hem kunnen overtuigen. Hij zou aan mijn kluisje op me wachten. Al hoop ik dat dit niet te lang duurt, ik vrees er voor. Dit gaat een lang gesprek worden.

"Dus." Bradley gaat tegen een hek aan leunen, wat er best sexy uitziet. "Dus?" Herhaal ik hem. Ik wil hier ao snel mogelijk weg, zo kan ik naar Daan. "Je moet me eerst beloven dat je niks, maar dan ook niks, tegen Daan zegt." Ik schrik van zijn woorden. "Maar hij-" Bradley steekt zijn hand op als teken dat ik moet zwijgen. "Niks." Herhaalt hij. Ik zucht. "Beloofd." Mompel ik met tegen zin.

"Wil ik het wel weten?" Bradley knikt zelfzeker. Té zelfzeker. "Vertel op dan." Ik kijk Bradley aan. Zijn ogen. Zijn haar. Zijn strakke kaaklijn. Allemaal perfect. Stop. Fay, godver, je bent met Daan. Hij is ook perfect. Maar toch. "Hoor je wat ik zeg?" Bradley staart me geïrriteerd aan. "Sorry. Ik luister."

"De vrouw die tegen jullie aan reed, was geen ongeluk." Ik kijk niet begrijpend naar Bradley. "Hoe bedoel je?" Bradley slikt zenuwachtig. "Bradley?" Mijn stem klinkt dwingend. Hij moet het zeggen.

"Ik heb haar op jullie doen afkomen. Het was de bedoeling dat Daan alleen in de auto zat." Ik schud men hoofd. "Hoezo? Wat bedoel je met alleen?" Zenuwachtig ga ik met men hand door mijn haar. "Het was de bedoeling om hem te vermoorden." Geschrokken kijk ik Bradley aan.

"Toen we jou zagen liggen. Ik werd gek. Ik wou niet dat jij iets had." Ik slik een brok weg. Hoe kan hij zijn beste vriend willen vermoorden? Hoe? "Waarom? Je geeft toch niet om mij?!" Kwaad schop ik tegen een random steen. "Maar?" Ik draai me kwaad naar Bradley. "Je wilt je beste vriend vermoorden, wat bezield je?!" Bradley kijkt me onschuldig aan.

"Die vriend pakt misschien wel mijn-"

"Ik wil het niet weten!" Onderbreek ik hem schreeuwend. Ik geef hem een klap en loop met tranen in mijn ogen weg. Hoe kon hij. Huilend loop ik naar Daan die op me staat te wachten.

"Fay? Fay? Wat is er?" Ik schud mijn hoofd en loop in zijn armen. "Gaat het." Ik barst in tranen uit als ik weer denk aan daarnet. "Bradley wat is er gebeurt?" Ik kijk op, Bradley staat achter me. "Niks." Daarna loopt hij weg.

"Fay?" Ik kijk Daan aan. Ik neem zijn gezicht vast en zoen hem. "Ik wil je niet kwijt." Ik neem hem stevig vast. "Ik ben er toch?" Ik knik. "Ook al scheelde het niet veel." Ik druk nog een kus op zijn lippen.

Ik snap niet dat ik ooit op Bradley verliefd heb kunnen worden.

❤️❤️❤️

Echt een slecht hoofdstuk.. Sorry!!!!! Het Spijt me zo..

Ik ben op vakantie dus ja.. Hopelijk is het toch nog ok?

Tot zaterdag, sgatties

Xxx
~Amber