when the badboy saved you. (HERSCHRIJVING)

Hoofdstuk 36

Pov Fay

"Maar Fay?" Ik schud mijn hoofd. "Het spijt me. Finn, ik ga je missen." Finn knikt en kijkt weg. Ik kijk op, en glimlach naar het bekende gezicht voor me.

"Fay? Wat doe jij hier? In.. Parijs?" Ik knik. "Ja, Tristan. Ik ben weggelopen van Daan, maar dat weet je denk ik al." Tristan knikt zachtjes. "Je moet terug mee komen naar België." Ik trek mijn linker-wenkbrauw op. "Waarom?" Tristan kijkt me ongeduldig aan. "Bradley. Kom mee, dan leg ik je het uit op de trein." Ik knik en volg hem. "Fay? Is dit dan het einde van ons?" Ik draai me nog één keer om en kijk naar Finn. Ik knik. "Sorry Finn."

"Dus wat is er?" Zeg ik terwijl ik plaats neem op het rode stoeltje, met nummer '48'. "Bradley." Ik zucht. "Wat is er met hem." Ergens probeer ik de gevoelens te onderdrukken. Ik hou nog steeds van Bradley, alleen is hij een badboy. En dat houdt me tegen.

"Hij.. Hij is je achterna gekomen."

~ Flashback ~

"Fay." Fluistert een stem die bekend voorkomt. "Psst. Fay." Ik zucht diep, wie wilt me nù wakker maken? "Fay. Godverdomme." Uit frustratie open ik mijn ogen. Ik kijk in het rond, maar ik zie niemand. "Hallo?" Niks. Wie zou het kunnen zijn? Waarschijnlijk een flauwe grap van Finn.

~ Einde Flashback ~

"Nee. Dat kan niet." Fluister ik tegen me zelf. Het kan niet dat hij, nee dat was toch gewoon Finn. "Wat kan niet?" Ik slik en leg het heel het verhaal uit.

"Dat was Bradley." Ik zucht. "Waarom kwam hij me achterna?" Tristan kijkt uit het raam, waarna hij mij weer aankijkt. "Wel, hij was bang om je te verliezen. Hij houdt van je."

"En, hoe is het met Daan?" Tristan zijn blik veranderd van een neutrale blik naar een.. trieste blik. "We hebben hem sinds je weg bent niet meer gezien." Geschrokken kijk ik op. "Hij sluit zichzelf op in zijn kamer, komt niet naar school en als we langskomen zegt hij dat hij alleen naar buiten komt als jij voor zijn deur staat."

"Dames en heren, we komen over vijf minuten aan in Brussel Centraal. Gelieve de trein rustig te verlaten, nog een prettige dag. Madames et ...."

"Hier zijn we dan." Fluister ik. Tristan knikt. "Gaan we Daan verassen?" Ik kijk Tristan aan met men meen-je-dit-nou-serieus?-blik. "Kom, eerst naar Bradley. Hij zou normaal thuis moeten zijn." Ik knik en loop achter Tristan aan.

"Wat deed jij eigenlijk in Parijs?" Tristan keek op van zijn gsm. "Vakantie." Ik glimlach en knik. "Ik heb Bradley een sms gestuurd dat ik langs kom, maar hij weet niks van jou." Ik knik als teken dat ik het begrijp.

Na een vijftal minuten komen we aan bij Bradley's huis. "Okay, bel jij aan?" Ik knik en druk op de grijze deurbel. Een luide bel galmt door de gangen van het huis. Ofja, huis. Meer een villa.

"Ey, man. All-" Bradley zijn zin stopt meteen als hij mij ziet staan. "Dag Bradley." Een enorme glimlach verschijnt op het gezicht van Bradley. "Fay!" Roept hij blij, en trekt me in een omhelzing. "Doe me dit nooit meer aan." Fluistert hij met een trillende stem. Ik knik, omdat ik niet weet wat te zeggen.

"Kom binnen." Zegt hij terwijl hij me los laat. "Blijf je, of ga je weer weg?" Ik slik. Ik weet het niet, zou ik blijven? En als ik blijf, voor wie dan? En als ik wegloop, naar waar? Ik zucht en haal mijn schouder op. "Ze blijft." Antwoord Tristan vastberaden. Ik kijk hem geschrokken aan. Als hij mij een geruststellende blik geeft, knik ik zacht. "Ik blijf."

"Is Daan nog buiten geweest?" Roept Tristan naar Bradley die in de keuken cola haalt. "Neen. Het zelfde als altijd, hij komt alleen als Fay er is." Ik glimlach. "Ik ben er toch." Bemoei ik me in het gesprek. Lachend komt Bradley de kamer binnen, met een glas cola en twee biertjes. "Maar dat weet hij niet." Grijnst hij.

"Dus, we gaan nù naar Daan?" De beide jongens voor me knikken. Met een zucht sta in op en loop hun achterna na naar de auto. "Je weet hoe we het gaan doen?" Ik knik naar Tristan die naar me kijkt. Hij lacht kort en draait zich weer om. "Daan gaat blij zijn." Ik glimlach. Omdat ik niet weet wat zeggen, knik ik zacht. Al betwijfel ik of één van de twee jongens het zou gezien hebben.

Ik staar uit het raam. Bij elk plekje dat me doet herinneren aan een leuk moment, doet me glimlachen. Ik beslag nu pas hoe hard ik deze plek gemist heb. "Weet iemand buiten jullie twee dat ik terug ben?" Vraag ik uit het niets. "Niet dat ik weet." Ik knik en kijk verder uit het raam.

Daar is het dan. Het huis van Daan. Het huis waar het vluchten begon, maar ook de plaats waar ik het zal stoppen. Ik ga het vluchten stoppen en wel nu. Ik moet stoppen met vluchten voor de liefde, de liefde voor Daan. Maar de sterkere liefde voor Bradley, de badboy.

"Klaar voor?" Tristan komt naast me staan en geef me een schouder klopje. "Het komt goed." Ik knik en glimlach dankbaar, waarop hij terug glimlacht. "Bel aan dan." Ik haal diep adem en druk op de bel.

"Wie is daar?"

Gebroken.

Zo klinkt zijn stem. Daan zijn stem. Zo gebroken.

"Bradley." Zucht Bradley die naast me staat. "Ga weg. Ik wil niemand zien beh-"

"Behalve Fay. Dat weten we ondertussen ook wel."

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als Bradley die zin afmaakt. Je voort gewoon dat hij ergens jaloers is, wat best schattig is. "Ga weg." Bradley zucht diep en knikt naar mij en Tristan.

"Ik heb iets bij voor je." Je hoort Daan diep zuchten, hij heeft duidelijk geen zin in dit soort spelletjes. Nou ja, spelletjes. "Wat." Ik rol met mijn ogen, een beetje enthousiasme graag?

"Ik ben het."

Toen was het stil. Vreselijk stil. Je hoorde niks. Geen Daan, geen Tristan, geen Bradley en ik ook niet. "Daan?"

Opeens hoorde je gerammel, en toen ging de deur open. Daar stond Daan. Een gebroken Daan, met donkere kringen onder zijn ogen als teken dat hij niet goed sliep.

"Fay?" Ik knik. "Daan." Zijn ogen begonnen te fonkelen, als sterren in de nacht. "Ik heb je zo gemist." Tranen stonden in zijn ogen, tranen van geluk hoop ik. Ik wandelde naar de plek voor hem, en gaf hem een knuffel. "Ik jou ook Daan. Ik jou ook."

Daar stonden we, als twee idioten in een omhelzing te huilen. In het middel van het deurgat. "Ik hou van je." Een luide snik verlaat mijn mond. "Ik hou ook van jou."

❤️😭❤️

Eindelijk. Eindelijk kwam deze update.. Sorry, voor het lange wachten.. Het spijt me zo..

Maar dan..
Er is maar 1 persoon die de naam 'Tristan' zei...

Sorry iedereen maar het is

@Justxaxsecretx

Geworden!!

Next time better, lieve mensjes die niet gewonnen zijn..

Tot de volgende!

X
~Amber