when the badboy saved you. (HERSCHRIJVING)

Hoofdstuk 37

Pov Fay

Met zen alle zitten we op de donkerblauwe bank. Veel word er niet gezegd. Ik neem een klein slokje van mij water dat op het ronde tafeltje staat. Bradley zit levenloos op zijn gsm te typen. Als Bradley zijn gsm weg steekt, gaan Daan zijn gsm af. Ik zucht geërgerd. Ik zie Daan naar Bradley kijken en samen staan ze op. "Zo dit is een interessant gesprek." Mompel ik, waarop een grinnik van Tristan volgt.

"Wat zouden die twee uitspoken?" Vraag ik nieuwsgierig. Tristan haalt ongeïnteresseerd zijn schouders op. Ik geef me zelf een facepalm. "Tristaaaan?" Zeg ik verveeld terwijl ik Tristan begin te porren. "Jaaaaa?" Antwoord hij op de zelfde manier terug. Ik grinnik even, maar richt me dan weer tot het por-gevecht. Tristan begint te gillen als een meisje terwijl hij danst als een spast. "Spastische gil aap." Zeg ik lachend.

"Wat zei je?" Tristan komt op mij af. Snel loop ik naar de andere kant van de woonkamer. "Tristan. Stop." Breng ik lachend uit als hij weer op me afkomt. Snel wil ik weg lopen, maar hij tilt mij op. "Zet me neer." Gil ik lachend en klop op zijn rug. "Aaaah!" Lachend gooit hij me in de zetel. "Die krijg je terug." Lach ik nog steeds.

Wat ben ik blij dat ik terug ben. Deze momenten heb ik zo gemist. "Kom je nog terug naar school?" Ik schud mijn hoofd. "Ik doe volgend jaar mijn jaar gewoon weer over." Tristan knikt zacht. "Waar woon je nu?" Ik haal mijn schouders op. "Onder de brug." Zeg ik lachend. Tristan begint mee te lachen.

"Wat?!"

Meteen stoppen we met lachen. "Was dat Daan?" Ik knik. "Wat zou er aan de hand zijn?" Ik haal mijn schouders op.

"Dat kan niet?! Ik dacht dat we vrienden waren. En nu flik je mij dit?! Klootzak!" Met een luide klap valt er iets op de grond. Uit reflex sta ik op en loop ik naar waar het geluid vandaan kwam.

"Bradley?" Bradley zit op de grond terwijl hij pijnlijk over zijn hoofd wrijft. "Gaat het?" Bradley kijkt naar mij, maar richt zijn kwade blik meteen weer op Daan. "Die krijg je terug." Woest staat Bradley op en loopt naar zijn beste vriend. Ex beste vriend.

Daan word met volle kracht tegen de muur geduwd, waardoor hij snel naar lucht moet happen. Bradley's handen vormen zicht rond zijn strot en beginnen te knijpen. Ik loop naar de twee vrienden toe. "Bradley laat los." Hij negeert me en begint nog harder te knijpen. Ik leg mijn hand op Bradley's kaak, en zie hoe zijn grip verzwakt. "Kom. Ik breng je naar huis."

Langzaam laat Bradley Daan los. Daan begint uitbundig te hoesten. "Jij neemt het op voor die gek?!" Roept hij geschrokken als hij uit gehoest is. Ik knik zachtjes. "Je weet waarom." Fluister ik. Daan knikt maar blijft geschrokken kijken. "Sorry." Mompel ik en trek Bradley mee naar buiten.

"Gaat het?" Hij knikt maar blijft triest voor zich uit staren. Opeens stopt Bradley met lopen en staart hij naar zijn schoenen. "Fay?" Ik draai me om en kijk hem aan. "Ja?" Hij kijkt op, recht in mijn ogen. "Doet liefde echt zo veel pijn?" Spijtig knik ik. "Waarom?" Bradley zucht en komt weer naast me wandelen. "Ik ben verliefd. Maar het doet zo veel pijn."

Ik knik. "Is dat meisje verliefd op je?"

Bradley haalt zijn schouders op.
"Ik zou niet weten wat zo een mooi, lief, schattig, behulpzaam en slim meisje in mij zou zien." Ik schud mijn hoofd. "Wie is het?" Vraag ik nieuwsgierig. "Niemand." Ik rol met mijn ogen. "Niemand?" Zucht ik vragend. "Gewoon een meisje." Ik knik.
"Dat meisje, heeft dan wel zeer veel geluk." Mompel ik.

Ok, ok. Ik geef toe. Ik hou nog steeds van Bradley. Ik kan niet stoppen met van hem te houden.

Diep ik gedachten steek ik zonder te kijken de straat over. "Fay! Pas op!" Opeens word ik hard weg getrokken.

Geschrokken van wat er gebeurde lig ik op de grond. Ik sluit mijn ogen, om even rustig te worden. Als ik weer rustig ben open ik mijn ogen.

"Gaat het?" Ik zie dat Bradley haastig de straat over steekt. Wacht. Als Bradley daar stond. Wie heeft mij dan gered?

Ik draai mijn hoofd, om te zien wie het was. Geschrokken schud ik mijn hoofd. "Nee, dat kan niet." Mompel ik.

"Toch wel."

❤️❤️❤️

Sorryy!!!!!!

Het duurde lang.. I know..
Maar ik ben bezig met een nieuw boek dus verloor ik dit uit het oog..

Ik beloof dat ik terug meer ga updaten, of toch ga proberen. I promise ❤️

Hopelijk valt dit hoofdstuk nog mee, ik had niet veel inspiratie dus ja..

Bon,
Love You bitchias

X
~Amber