when the badboy saved you. (HERSCHRIJVING)

Hoofdstuk 17

Hierboven is onze Bradley te vinden ^^

Pov Fay

"Wat deed je?"

Hersens, ik smeek je bedenk iets! Ik smeek je. Ik zal nooit meer roze donuts aan iemand anders geven. Haa! Ik heb het!

"Wel, ik was bang dat je Daan zou vermoorden dus ik stond eigenlijk al klaar om de strijd tegen te houden. Oh, ja! De roze donuts zijn op, maar wat wil je met zo een roze donut monster. Dus zou je er nieuwe willen gaan kopen? Ik-"

"Stop! Het is al goed!" Ik grijns trots. Ratelen en onzin zijn altijd de beste oplossingen. "Ik zal maar eens gaan?" Daan staat nog steeds voor me. Opeens steekt hij zijn hand uit. Ik kijk hel niet begrijpend aan. "Wat ben je van plan." Hij begint te lachen. "Je zit nog steeds op de grond, ik wil je recht helpen."

Een beetje beschaamt neem ik zijn hand aan, en hij trekt me recht. "Dankje. Weer je zeker dat gaat? Je mag me eten?" Hij schud zijn hoofd. "Het is oke, en ik moet trouwens naar Bradley. Ik wil hem spreken." Ik knik begrijpelijk. "Ik hou van je." Ik druk een kus op zijn lippen.

"Ik kom je morgen ophalen voor school, is dag goed?" Ik knik met een lach. "Tot morgen, prinses." Hij drukt snel een kus op mijn lippen en loopt weg.

Ik ren naar boven. Ik kijk door het raam. Eigenlijk is Daan echt wel lief. Ik hou echt van hem. Maar ik kan niet zeggen dat ik niet meer van Bradley hou. Maar dat zal wel verdwijnen na een tijd. Hoop ik. Maar dat zal wel.

Ik sta op van bed, en wil gaan douche. Maar net op dat moment gaat de bel. Ik luister wie er binnen komt. Ik kan het niet horen. "Fay! Bezoek voor je!" Ik zucht en ren naar beneden. "Bradley? Daan was toch jou?" Hij knikt. "Hij is alweer weg." Ik kijk niet begrijpend naar Bradley. "Maar vijf minuten geleden was hij nog hier?"

Ik haal men schouders op. "Wat brengt jou hier?" Hij zucht. "Het spijt me." Ik kijk hem verbaasd aan. "Het spijt je? Je bent met me aan het kloten eh? Waar is die verborgen camera?" Hij schud zijn hoofd. "Het spijt me." Hij kijkt zo serieus, dat ik niet anders kan.

3..

2..

1

Ik barst als een gek in lachen uit. Ik huil van het lachen. Na een tijd lijkt het wel of ik stik. "Wat kan jou nou weer spijten? Jij kent geen gevoelens." Zeg ik als ik bij kom van het lachen. "Ik ben stop geweest?" Ik zucht.

"Bradley, het is heel tof enzo dat je denkt dat je hier mee weg komt. Het lukt niet deze keer. Ga toch naar Kendall." Hij zucht. "Het is uit."

"He was nooit aan!" Roep ik uit. Ik weet niet hou hij het doet, maar hij krijgt me echt kwaad. "Ik heb alles gelezen!" Tranen stapelen zich op in mijn ogen. Dit keer van het lachen. Dit is niet normaal meer. "Hoe kan jou kop zo blijven liegen?!"

Hij wilt iets zeggen maar ik steek me hand op. "Ga weg."

"Maar?"

"Bradley, ga weg! Klootzak!" Tranen lopen over mijn wangen. Waarom ben ik in zijn armen gevallen? Waarom? "Fay, ik laat je niet gaan." Hij wandelt de deur uit, en gaat weg.

🙀😱🙀

Ruzie..

Wat vinden jullie? Hopelijk was het een beetje ok?

Xxx Amber