Pov Fay
Ik zucht. Kan je het al raden?
Nee? Wacht.
3..
2..
1..
-Is it to late now to say sorry? Cause I missing more then just your body-
Wel, dat heb ik nu eens niet gemist. Vandaag ga ik weer naar school. Gisteren en eergisteren ben ik bij Bradley blijven slapen, maar vandaag wou ik toch liever thuis zijn. Ofja thuis. Het is bij Daan, maar mijn wekker en andere spullen staan hier wel. Mam en pap willen mij echt niet meer. Dus ben ik een soort van geadopteerd door Daan zijn moeder.
"Feetje, opstaan." Daan komt binnen gehuppeld en doet de gordijnen open. "Ten eerste is he-"
"Is het Alberto, en heb tweede je moet naar school."
"Ten eerste goeie imitatie van Samson en Gert, ten tweede ik heet Fay, nie Fee, en ten derde DOE DAT LICHT WEG. Dankje." Glimlach ik en draai me om.
"Nee nee nee!" Te laat. Ijs koud water stroomt ik een volle laag over mijn lichaam. Dankje Daan. "Sorry not sorry." Grijnst hij. "Jij floemp." Mompel ik gehumeurd en sta op.
"Klaarmaken jij kleine gemene kabouter." Lacht Daan."Ik ben niet klein!" Tier ik en ga naast hem staan. Ik ga op de tippen van mijn tenen staan, maar helaas, ik ben nog steeds kleiner dan hem. "Shit." Vloek ik zachtjes.
Ik slenter slaperig naar de badkamer. Ik kijk in de spiegel. Damn. Ik zie er slecht uit. Haha. Nee serieus nu, ik zie er echt niet uit. Ik smak wat make up op mijn gezicht waardoor ik er al wat frisser uitzie. Snel borstel ik mijn haar in een hoge paardenstaart. Als ik klaar ben glimlach ik tevreden naar mijn spiegelbeeld en verdwijn weer uit de badkamer.
Ik strompel met mijn tas naar beneden op weg naar de garage. Tijdens mijn wandeling naar de garage pak ik een flesje water, een broodje en een potje frambozen. Terwijl ik mijn eten weg prop in mijn tas loop ik de garage binnen.
"Fiets waar ben je?!" Aha daar staat hij. Ik pak mijn fiets en struikel naar buiten. Ik hang mijn tas aan mijn stuur en roep nog eens gedag aan de ouders van Daan en vertrek.
Als ik op school aankom word heel de speelplaats stil. Elk hoofd draait naar mij. De meeste jongen lachen en kijken me afkeurend aan. De meisjes zijn duidelijk aan het roddelen en giechelen over mij. Sommige groepjes wijzen me na, anderen kijken meteen weer weg.
Ik loop meteen naar het groepje van Bradley. "Wat is hier gebeurt?" Fluister ik naar Bradley. "Euhm. Niks." Ik trek mijn linker wenkbrauw omhoog en bekijk de rest van de groep. "Is hij goed in bed?" Een onbekend meisje staat tussen Bradley en een andere jongen waarvan ik de naam niet ken.
"Pardon?"
"Heel de school weet het, jullie twee zijn toch samen baar bed geweest?" Ik schud mijn hoofd overdreven heen en weer. "Hoe kom je daar bij?" Vraag ik geschrokken. Ze wijst meteen naar Bradley. "Wa- Hoezo? Wij? Haha, nee! Jij! Klootzak!"
Ik draai me om en spurt de school uit. "Fay wacht!" Bradley komt meteen achter mij aan. Ik sprint zo hard als ik kan naar de plaats waar ik het ga stoppen. De brug.
-------
My comeback!
Wauw.. heeft zo lang geduurd.. nogmaals sorry!
Wel dit was het voorlaatste hoofdstuk, nog 1 hoofdstuk en dan de epiloog.. Het ging zo snel..
Misschien doe ik dan nog wel een Q&A zouden jullie dat willen?
En wie weer komt er een deel twee ;)
Xx
~Amber
JE LEEST
when the badboy saved you. (HERSCHRIJVING)
Teen FictionOP DIT MOMENT WORDT DIT VERHAAL HERSCHREVEN EN ZIJN ER DUS VAN ALLE VERANDERINGEN AAN DE GANG ZODAT IK AAN DEEL TWEE VAN DIT BOEK KAN BEGINNEN :) veel lees plezier xxx Heb je ooit het gevoel gehad dat niemand van je houdt? Dat niemand om je geeft? ...