Orman Büyücüsü

KUŞATMA - 46

"Leydim Uyanın!"

Kylianne, uzandığı yatakta uyku mahmuru bir şekilde gözlerini ovuşturarak, Mairin'in neden bu denli telaş içerisinde olduğunu anlamaya çalıştı. Özellikle Malcolm gittiğinden bu yana uyku düzeni bozulan genç kadın, geç vakitlere kadar ayakta duruyor ve sevgilisinden gelebilecek ufacık bir işaret, bir haber için gün sayıyordu. O yüzden sabahları daha geç uyanmaya başlamıştı, Mairin'in "Leydim, lütfen acele etmelisiniz!" diyen sesi bir kez daha kulaklarında çınlayınca, öfkeyle homurdandı. Tuhaf bir şekilde sarhoş gibiydi "Kulaklarımda resmen çanlar çalıyor" diyerek huysuzca mırıldandı. Ancak Mairin'in dolaptan çıkardığı giysileri yatağa atarak onu kolundan çekiştirmesi ve ağlayan sesiyle "Onlar gerçek Kylianne" diye inlemesi üzerine genç kadının uykusu bir anda açıldı. Yattığı yataktan hızla doğrulan Mckenzie Gelini, bakışlarını arkadaşının gözyaşlarına bulanan yüzünde gezdirdikten sonra endişe içerisinde sordu "Sorun nedir Mairin? Neler oluyor?" Ve sorusunun cevabını beklemeden, yatağından çıkarak merakla cama doğru ilerledi "Bu sesler nedir?" Ancak onu kolundan yakalayan genç hizmetkar, Kylianne'in daha fazla pencere kenarına yaklaşmasına mani oldu ve korkusunu bastırmaya çalıştığı ses tonuyla "Onlar savaş çanları Leydim..." diye fısıldadı "Kildraen, kuşatma altında!"

Kylianne bir an kafasına dev bir balyoz yemiş gibi olduğu yerde hareketsiz kaldı. Kalbinin tutturduğu çılgın ritme karşılık, tek bir kasını dahi kıpırdatamıyordu. Olduğu yerde adeta bir ağaç gibi kök salan genç kadın, güçlükle yutkunarak "Ku...kuşat...kuşatma mı?" diye tekrar etti. Gözlerinden yağmur gibi yaşlar inen Mairin, onu, sadece başını aşağı yukarı sallayarak onaylayabildi. Odaya adeta bir ölüm sessizliği çökerken, Mckenzie Gelini titreyen elini göğsüne götürerek, kalbini bir pençe gibi sıkan bu hisle baş etmeye çalıştı. Mairin'in "Kale kuşatma altında!" diyen sesi kalbinde adeta yankı yankı büyürken, Kylianne büyük bir çaresizlikle birinin çıkıp bunun bir yalan olduğunu söylemesini umdu... Başını bir kez daha camdan dışarı çeviren genç kadın, dışarıda git gide artan hengameyi izledi. Çocuklu kadınlar,ağlayan ihtiyarlar, ağır aksak çekmeye çalıştıkları kağnıları ile kaleye doğru koşuyorlardı ve dışarıda pencereleri inleten inanılmaz bir rüzgar esiyordu... "Yani" diyen sesi genç kadının kendisine bile yabancı gelirken "yani öl...öldü öyle mi?" Mairin, hanımın taştan ifadesi ve duygusuz sesi karşısında sadece hıçkırarak bir kez daha başını sallayabildi. Kylianne, dar pencereden dışarıyı izlerken bir an zamanın yavaşladığını hissetti, gözünün önünden son kez vedalaştıkları o an geldi ve Malcolm'ın "Döneceğim Kei"diyen sesi kulaklarında çınladı. Titreyen elini hafifçe kaldıran Kylianne, parmağında tasasız bir şekilde parlayan yüzüğüne baktı "Geleceğini söylemişti..." diye mırıldandı. Bir kez daha başını pencereden yana çevirerek "Ama bu gerçek...Değil mi?" diye sordu. Korku ve telaş içerisindeki halkı işaret ederek "Bu...bu gerçek değil mi?" Kylianne, Malcolm'a olan inancıyla gözünün gördüğü gerçekler arasına sıkışmıştı. Küçük elini yumruk haline getiren genç kadın "Hayır" diye düşündü "ölmüş olsa hissederdim, hissetmek zorundayım! Tanrı aşkına o benim sevdiğim adam! Öylece ölüp gitmiş olamaz! Değil mi..." diye düşündü.

Mairin, ondaki değişimi takip etmekte zorlanıyordu... Bu haberi Kylianne'e verdiğinde, genç kadının deliler gibi ağlayacağını ve ağıtlar yakacağını düşünmüştü, oysa o bomboş bir ifade ile camdan kaleye girmeye çalışan insanları izliyordu. Mairin bir an telaşlanarak onun aklını kaçırdığını düşündü, bulaşıkçı Nuala'dan duymuştu bazen insanlar çok sevdikleri birini yitirince akıllarını kaçırabiliyorlardı. Kylianne'in ateşli tabiatını bilen Mairin "Hiç normal değil!" diye düşündü, telaşla gözyaşlarını silerek, genç kadının ellerini tuttan hizmetkâr "Gitmemiz gerekiyor Hanımım!" deyip onu elbiselerin olduğu yöne çekiştirdi "Kadınların ikinci bir emre kadar sığınaklara gitmesi emredildi, giyinmek için acele etmelisiniz!"